Κρίση, αίτια, θεραπεία, με όχημα την κοσμοθεωρία μας

Έθνος της Κυριακής 19.6.2011 σ. 26 - www.ethnos.gr


Π. Ήφαιστος
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων – Στρατηγικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς www.ifestosedu.gr


Τα αίτια κρίσεων όπως η συντρέχουσα ελληνική διακρίνονται σε πρωταρχικά και δευτερεύοντα. Εδώ θα αναφερθούμε στα πρωταρχικά. Ένα έθνος που λικνίζεται για να ισορροπήσει ή, εάν πέσει, να μπορέσει να ορθοποδήσει και να διασωθεί, απαιτείται να θεραπεύσει την πρωταρχική παθογένεια: Να αναβιώσει τις ουσίες και τα νοήματα που συγκροτούν και συγκρατούν το εθνοκράτος.
Χωρίς μια τέτοια κοσμοθεωρητική ανασύνταξη διέξοδος δεν υπάρχει. «Πνευματικά και πολιτικά ερείσματα υπάρχουν». Βρίσκονται μέσα στον διαχρονικό στοιχειακό υπαρξιακό πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι τα πολιτικά και πολιτισμικά ερείσματα της μακραίωνης ελληνικότητας. Είναι ο εαυτός μας που πρέπει να ξαναβρούμε. Χωρίς άντληση από αυτή τη δεξαμενή πνευματικού και πολιτικού αίματος οι Έλληνες είναι πολιτικά νεκροί. Χρειάζονται όμως εγερτήριες και διεγερτικές κινητήριες ηγετικές δυνάμεις.
Επί μακρόν τις τελευταίες δεκαετίες η γνήσια και μακραίωνη ελληνικότητα βάλλεται ποικιλοτρόπως, πανταχόθεν και ανελέητα: Στο ένα άκρο του εκκρεμούς βρίσκονται οι γραφικές γελοιότητες περί «Ελλάδας των Ελλήνων Χριστιανών» και στο άλλο άκρο συνωστίζονται τα μέλη ενός μορφικά πανομοιότυπου γυάλινου κόσμου διεθνιστικών και κοσμοπολίτικων ιδεολογικών κατασκευών. Είναι οι ευτελείς προπαγάνδες περί δήθεν επικείμενης έλευσης του ενός ή του άλλου ενωμένου πλανήτη και της μιας ή της άλλης παγκοσμιότητας. Θεωρούν τα εθνοκράτη (όλως περιέργως όχι όμως και τα ηγεμονικά) περιττά και αναλώσιμα. Όπως έγραψε ο Κονδύλης, «συχνά, όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς τα προπαγανδίζουν οι αφελείς».
Τις τελευταίες δεκαετίες οι Έλληνες καταβρόχθισαν βουνά ψεύτικων και κίβδηλων ιδεολογημάτων και άφθονη προπαγάνδα. Είναι η στιγμή να τα αποβάλουν. Να αποταχθεί ό,τι υπονομεύει την ιστορικά εδραία ενστικτώδη ταύτιση των Ελλήνων με την ανεξάρτητη Πολιτεία τους και με τη Δημοκρατία ως την προαπαιτούμενη συνθήκη της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Για τους Έλληνες Δημοκρατία και Εθνική Ανεξαρτησία πάντοτε ήταν το δίπτυχο της Ελευθερίας. Να κατεδαφιστούν τα τείχη που κρατούν έξω από τη νεοελληνική κοινωνικοπολιτική σφαίρα τα διαχρονικά πολιτικά και πνευματικά ερείσματα των Ελλήνων. Τα τείχη αυτά οριοθετούν νομικοθεσμικά στενόχωρες, πνευματικά στερημένες και δημοκρατικά ελλειμματικές κατεξουσιαστικές δομές. Όταν ο Έλληνας φυλακίζεται, μέσα σε τέτοιες δομές, ασφυκτιά ή εκρήγνυται.
Η ιδιόμορφη λανθάνουσα ξενοκρατία των δύο τελευταίων δεκαετιών, η οποία καλλιεργήθηκε από πλήθος κραχτών επίπλαστων μεταμοντέρνων ιδεολογημάτων, ήταν το προοίμιο της ακόμη πιο δυσβάστακτης σημερινής δεσποτείας των αλλεπάλληλων αδιέξοδων «μνημονίων» τα οποία μας επιβάλλονται χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση. Η «αγανάκτηση» αυτών των ημερών κατά των διεθνικών τοκογλύφων και κατά των ηγετών μας είναι απόλυτα δικαιολογημένη.
Λανθασμένες ήταν και οι εκτιμήσεις για τη φυσιογνωμία και τις λειτουργίες της ΕΕ που ακύρωσαν κάθε αξίωση ορθολογιστικής συμμετοχής στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οικονομικά και θεσμικά απροετοίμαστοι, εκτεθήκαμε σε ένα ανελέητο χρηματοοικονομικό ανταγωνισμό χωρίς ελπίδα.
Στις επικείμενες σκληρές διαπραγματεύσεις, υπάρχει ελπίδα μόνο εάν θρυμματιστεί ο γυάλινος κόσμος των ιδεολογημάτων και εάν εμφορούμενοι από τις κοσμοθεωρίες μας εισέλθουμε στο διεθνές και ευρωπαϊκό εθνοκρατοκεντρικό πεδίο με κριτήριο το εθνικό συμφέρον έχοντας κατά νου ότι τα προβλήματα δεν είναι μόνο δικά μας. Τότε μόνο μπορούμε να συνομιλούμε όρθιοι, ισότιμα, ορθολογιστικά και ωφέλιμα για τη χώρα μας.


Π. Ήφαιστος - P. Ifestos
http://www.ifestosedu.gr/ - info@ifestosedu.gr

Δεν υπάρχουν μόνο οικονομικά θέματα

Μνημόνιο, μέτρα, φόροι, αποκρατικοποιήσεις, δανειστές, τρόικα. Αυτές οι λέξεις αποτελούν πλέον το καθημερινό λεξιλόγιο των Ελλήνων και κυρίως των δημοσιογράφων στα ΜΜΕ. Και φυσικό είναι. Αυτά απασχολούν την τσέπη, γι’ αυτά διαδηλώνουν χιλιάδες συμπατριώτες μας στις πλατείες, γι’ αυτά μάς πιέζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Δει δη χρημάτων και άνευ αυτών ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων, όπως έλεγε και ο φημισμένος αρχαίος ρήτωρ Δημοσθένης. Δηλ. χρειάζονται χρήματα και χωρίς αυτά δεν μπορεί να γίνει τίποτε από όσα πρέπει να γίνουν.
Έχω την αίσθηση, όμως, ότι η συνεχής ενασχόληση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ με τα οικονομικά θέματα δεν μάς επιτρέπει να δώσουμε την δέουσα βαρύτητα και σε ορισμένες άλλες συζητήσεις, οι οποίες αναφέρονται σε άλλους τομείς της επικαιρότητος: Εθνικά θέματα, λαθρομετανάστευση, εγκληματικότητα, παιδεία, αξίες και ιδανικά για τους νέους μας, δημογραφικό, ο θεσμός της οικογένειας. Αυτά και πολλά άλλα θα παραμείνουν ως προβλήματα και μετά την οικονομική κρίση. Τα οικονομικά θέματα είναι αναγκαίο να τα συζητούμε. Ιδίως όταν ακούονται διαφορετικές φωνές και όταν ασκείται τεκμηριωμένη κριτική στους εσφαλμένους κυβερνητικούς χειρισμούς. Όμως δεν υπάρχει μόνον η οικονομία. Ούτε μπορώ να δεχθώ την καθαρά υλιστική λογική ότι η οικονομία είναι η βάση στην οποία κτίζονται όλα τα άλλα. Η Αρχαία Αθήνα είχε ανεπτυγμένη φιλοσοφική κίνηση όχι μόνον τον 5ο αιώνα, οπότε βρισκόταν σε οικονομική ακμή, αλλά και στην ελληνιστική περίοδο (3ο έως 1ο αιώνα π.Χ. ), όταν είχε παρακμάσει οικονομικά και τα σκήπτρα κρατούσαν άλλες πόλεις, όπως η Αλεξάνδρεια και η Ρώμη. Θεωρώ σημαντικό πρόβλημα το να μην υπάρχουν καθόλου χρήματα, αλλά θεωρώ εξίσου σημαντικό πρόβλημα το να ασχολείται μία κοινωνία ΜΟΝΟΝ με τα χρήματα.
Ας δούμε, λοιπόν, την κοινωνία μας και τον κόσμο πέραν της οικονομίας. Πόσο μελετήσαμε και πόσο σχολιάσθηκαν από την τηλεόραση τα αποτελέσματα των προσφάτων εκλογών στην Κύπρο, στα Σκόπια, στην Πορτογαλία; Πόσο κατανοήσαμε τις διεργασίες που γίνονται στο εσωτερικό της Τουρκίας. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές δεν είναι γνωστό το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στη γείτονα χώρα, αλλά αναμένεται και πάλι να κερδίσει το ελαφρό Ισλάμ του Ερντογάν. Θα παραμείνουμε στις επιφανειακές αναλύσεις που λέγουν ότι ο «καλός» Ερντογάν βάζει στο περιθώριο τους «κακούς» εθνικιστές Στρατηγούς ή θα αποφασίσουμε να δούμε τί κρύβεται πίσω από τον νέο Οθωμανισμό των Ερντογάν και Νταβούτογλου; Μήπως τελικά είναι πιο επικίνδυνος ο επεκτατισμός με περιτύλιγμα και παραλλαγή παρά ο ξεκάθαρος και δεδηλωμένος εθνικισμός των στρατιωτικών; Κατ’ εμέ και οι δύο τάσεις είναι επικίνδυνες για τα εθνικά μας συμφέροντα, τώρα μάλιστα που κάποιοι στην Ελλάδα καλλιεργούν το ηττοπαθές επιχείρημα: Αφού δεν έχουμε χρήματα ας κάνουμε υποχωρήσεις απέναντι στους Τούρκους!
Πόσο αναλύσαμε τον περίπατο της συζύγου του Ερντογάν στη Θράκη μας; Μάς απασχόλησε άραγε ότι ο Τούρκος Ισλαμιστής Γκιουλέν άνοιξε σχολεία στην κατεχόμενη Κύπρο και αρχίζει να βάζει πόδι και στη Δυτική Θράκη; Έγινε καμία συζήτηση στην τηλεόραση για τη μεθοδευμένη αφελληνιστική δράση των αλβανικών αρχών που αφαιρούν την ελληνική εθνικότητα από τις ταυτότητες των Βορειοηπειρωτών; Όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα ανυπάρκτων μειονοτήτων στη χώρα μας δεκάδες ΜΚΟ εμφανίζονται και φωνάζουν. Όμως για τα δικαιώματα της πραγματικής ελληνικής κοινότητας που ζει στην Αλβανία ελάχιστοι φωνάζουν. Ας είναι καλά ο Μητροπολίτης Κονίτσης κ. Ανδρέας και κάποια χριστιανικά σωματεία που μάς θυμίζουν τη συνεχιζόμενη καταπίεση του Ελληνισμού από όλες τις αλβανικές κυβερνήσεις .
Την Πέμπτη 9 Ιουνίου πάλι ένας αλλοδαπός φόνευσε ένα γεροντάκι για να το ληστέψει. Θυμόμαστε τη λαθρομετανάστευση και την εγκληματικότητα μόνο για μία –δύο ημέρες και μετά βάζουμε σε τρίτη μοίρα αυτά τα προβλήματα . Ούτε καν σε δεύτερη μοίρα. Κι όμως η Ευρώπη, στην οποία ορθώς ανήκουμε και θα συνεχίσουμε να ανήκουμε, δεν τα υποβαθμίζει. Θα περίμενα αυτοί που μας πιέζουν να δείξουμε συναίνεση προς την κυβέρνηση «διότι αυτό ζητούν οι Ευρωπαίοι», να παραδεχθούν επίσης ότι επιτέλους θα πρέπει να φυλάξουμε καλύτερα τα σύνορά μας και να αρχίσουμε τους επαναπατρισμούς λαθρομεταναστών , διότι ΚΑΙ αυτό το ζητούν οι Ευρωπαίοι. Ορισμένοι στην Ελλάδα θέλουν μία Ευρώπη στα μέτρα τους. Μάς την θυμίζουν για να αποδεχθούμε κοινωνικώς άδικα μέτρα, αλλά την λησμονούν όταν πρόκειται να μιλήσουμε για τις αρνητικές συνέπειες της παράνομης μετανάστευσης. Το ότι όλη η Ευρώπη κατήργησε ως αποτυχημένη την πολυπολιτσμικότητα δεν μας το λένε τα ευρείας θεαματικότητος τηλεοπτικά δίκτυα. Δεν θα έπρεπε και αυτό να αποτελεί ένα από τα θέματα των τηλεοπτικών στρογγυλών τραπεζιών, αφού αφορά τον προσανατολισμό της παιδείας μας;
Όταν κάποτε με τη βοήθεια του Θεού και τις θυσίες του λαού μας ξεπεραστεί η κρίση, θα κατασταλάξει ο κουρνιαχτός και θα καθίσουμε ενώπιοι ενωπίοις με τα παιδιά μας. Και τότε η νέα γενιά θα μας πει: Δεν φτάνει που μάς χρεώσατε ισοβίως, αλλά μάς αφήσατε χωρίς αξίες και ιδανικά. Προσωπικά πιστεύω ότι περισσότερο και από τα δανεικά, οι νέοι μας χρειάζονται σήμερα ιδανικά . Αξίες και πρότυπα ζωής βασισμένα στην αρχαιοελληνική, την Ορθόδοξη, τη νεώτερη, τη δημοκρατική παράδοση του Ελληνισμού. Ο άνθρωπος μπορεί να αγωνιά πρωτίστως για τα υλικά ζητήματα, όμως οι ταγοί της κοινωνίας οφείλουν να καλλιεργούν το ήθος και το πνεύμα του ανθρώπου. Για να μην εξοντωθούμε μεταξύ μας, όπως έγραψε προσφάτως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Κωνσταντίνος Χολέβας
9.6.2011

E-MAILS ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ

Για όσους ενδιαφέρονται να παροτρύνουν τους βουλευτές μας να ψηφίσουν το Μακροπρόθεσμο Δάνειο, παραθέτουμε τα e-mails τους...

imichelogiannakis@gmail.com, kassarasg@yahoo.gr, grafeio1@kkartalis.gr, rodzissi@otenet.gr, gntolios@parliament.gr, o.rentari@parliament.gr, info@tsiaousieleni.gr, karximakis@parliament.gr, tzakri@parliament.gr, ilias_theodoridis@hotmail.com, vasgiouma@gmail.com, spyrosmoschopoulos@gmail.com, dtsiron@otenet.gr, p.stasinos@parliament.gr, ikaranikas@parliament.gr, mantatzi.tsetin@gmail.com, s.xinidis@gmail.com, afropapathanasi@yahoo.gr, xristos@aidonis.gr, x.kefalidou@parliament.gr, rovlias@parliament.gr, salagiannis@parliament.gr, mtheoxar@otenet.gr, othonas@parliament.gr, info@katsouras.gr, i.maniatis@parliament.gr, info@sifounakis.gr, amoiridis@hotmail.com, thpapage@otenet.gr, m.mixou@parliament.gr, agerek@hol.gr, pvardikos@parliament.gr, info@floridis.gr, th.parastatidis@parliament.gr, info@chantavas.gr, t_sidir@otenet.gr, gikonoglou@hotmail.com, info@tolkas.gr, kremastinos@parliament.gr, nikitiades@parliament.gr, nikos.zoidis@gmail.com, chaidos@otenet.gr, ch.magoufis@parliament.gr, smerediti@otenet.gr, edamianakis@otenet.gr, s.valyrakis@yahoo.gr, beglitis@politicalforum.gr, farmaki_aikaterini@msn.com, manolakis@parliament.gr, grigorakos@parliament.gr, kspiliopoulos@parliament.gr, info@athanpapadopoulos.gr, andreas.triantafyllopoulos@gmail.com, p.rigas@parliament.gr, papamanolis@pasok.gr, venizelos@parliament.gr, kastanh@otenet.gr, chrysaar@otenet.gr, magriotis@otenet.gr, eva@evakaili.gr, spyros@vougias.gr, robopoulos.thomas@gmail.com, geranidis@parliament.gr, g.arvanitidis@parliament.gr, gdriv10@otenet.gr, alafazanis@yahoo.gr, karidisdimitris@gmail.com, mpenteniotis@parliament.gr, niotis@parliament.gr, lintzdim@otenet.gr, diamantidis@parliament.gr, ilia@katrinis.gr, j.koutsoukos@parliament.gr, antonakopoulostakis@gmail.com, dimipan@otenet.gr, kouselas@kouselas.gr, kgiannakopoulou@gmail.com, libertad@otenet.gr, timosidis@timosidis.gr, dpapoutsis@parliament.gr, savvas_eminidis@hotmail.com, kskan@pasok.gr, anna@diamantopoulou.gr, papoutsi@otenet.gr, alevras@parliament.gr, atsouras@otenet.gr, spyroskouvelis@parliament.gr, info@poikonomou.gr, pemizouni@gmail.com, loverdos@hol.gr, michalis@chrisochoidis.gr, louka.katseli@parliament.gr, ak@apkaklamanis.gr, milapo@hol.gr, androulakis@mimis.gr, marilxen@otenet.gr, efthymiu@otenet.gr, info@vpapandreou.gr, thitiris@otenet.gr, g_koutroumanis@yahoo.gr, anna.dalaras@gmail.com, gitonas@parliament.gr, papmilt@otenet.gr, VourosGiannis@gmail.com, gcharalabopoulos@parliament.gr, polxprot@otenet.gr, gap@politicalforum.gr, evychrist@otenet.gr, pangalos@otenet.gr, pantelis@aspradakis.gr, dinosvrettos@gmail.com, smargelis@parliament.gr, petsalnikos@parliament.gr, ahmet.haciosman@gmail.com, giorgos_petalotis@parliament.gr, pandoulas@parliament.gr, e.argiris@parliament.gr, thanasis_oikonomou@yahoo.gr, togias@parliament.gr, tsonoglou@hotmail.com, a.agatsa@parliament.gr, ragousis@pasok.gr, epanariti@parliament.gr, mosialos@parliament.gr, mt@mayatsoclis.gr, minoff@culture.gr, dpreppas@parliament.gr, arkadia_odysseas@yahoo.gr, v.kegeroglou@parliament.gr, f.parasyris@parliament.gr, mstratak@otenet.gr, info@mskrafnaki.gr, info@koukoulopoulos.gr, athan8@otenet.gr, vlatis1@otenet.gr, v.eksarxos@parliament.gr, philippos@sachinidis.gr, nasiokas@nasiokas.gr, lianis@parliament.gr, nikos.tsonis@pasok.gr, a.antoniou@parliament.gr, kbatz@otenet.gr, perlepek@otenet.gr, symeonk@parliament.gr, elpidats@otenet.gr, bolaris@parliament.gr, koutmeridis@parliament.gr, mtzelep@otenet.gr, ppab@otenet.gr, moraitisthanos@parliament.gr, makrypidis@makrypidis.gr, sgiannaka@parliament.gr, panagiotis@kouroumplis.gr, labmichos@gmail.com, kouroupaki@parliament.gr, markyriakopoulou@gmail.com

Ιδιαίτερα επισημαίνουμε τα e-mails των βουλευτών του νομού μας οι οποίοι ψήφισαν το Μνημόνιο 1:

kspiliopoulos@parliament.gr, info@athanpapadopoulos.gr, andreas.triantafyllopoulos@gmail.com, markyriakopoulou@gmail.com (πήρε τη θέση του Κατσιφάρα),alexchris@parliament.gr.

Η διπλωματία, η σύγκρουση των θεωριών και η σύγχρονη Κύπρος

Συνέντευξη του William Mallinson στον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (Σάββατο 12 Μαρτίου 2011)


Ο William David Eustratios Mallinson είναι ένας καλός μου φίλος, εδώ και χρόνια, αλλά και φίλος της Ελλάδας, ιδιαίτερα της Κύπρου. Μισός Βρετανός και μισός Έλληνας, (η μητέρα του είναι από τη Ρόδο, ο δε παππούς του Ευστράτιος έφυγε πρόσφυγας το 1919 από την Αττάλεια στη Ρόδο) έχει γράψει και άλλα βιβλία όπως το ΚΥΠΡΟΣ: ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ (Παπαζήσης, 2005).

Με πολλή χαρά παραβρέθηκα προ ημερών στην παρουσίαση του πρόσφατου βιβλίου του «ΠΙΚΡΕΣ ΕΛΙΕΣ – Η διπλωματία, η σύγκρουση των θεωριών και η σύγχρονη Κύπρος», στο οποίο αναφέρεται και η παρακάτω συνέντευξή του.
Η αφοπλιστική του ευθύτητα στις απαντήσεις αποδεικνύεται πολύ χρήσιμη για όλους μας. Διότι, σίγουρα κανείς δεν αρνείται ότι η αλήθεια πιο χρήσιμη από το να κρυβόμαστε πίσω από ωραία λόγια. Επιπλέον ο Μάλινσον επιβεβαιώνει την αντίληψη ότι ο ρόλος της Βρετανίας στην ιστορία του νησιού δεν υπήρξε έντιμος.

Πρώην διπλωμάτης (1975-1981), ο Βρετανός λέκτορας του Ιονίου Πανεπιστημίου, Γουίλιαμ Μάλινσον, ο οποίος ζει μόνιμα στην Ελλάδα, στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του «Πικρές Ελιές» -που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από τις εκδόσεις της Εστίας- ανατρέχει στην ιστορία της Κύπρου και τις ποικίλες περιπέτειες που ο λαός τής μαρτυρικής Μεγαλονήσου βίωσε, ενώ στη συνέντευξή του στην «Ε» μιλά και για το σήμερα, το Αιγαίο, το Καστελόριζο, τα πετρέλαια, την ελληνοκυπριακή προσέγγιση με το Ισραήλ και τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Ο Γουίλιαμ Μάλινσον καταγράφει στο βιβλίο του «Πικρές Ελιές» (εκδ. Εστία) μερικές πικρές αλήθειες για την Κύπρο.

Από τη διπλωματία γιατί φύγατε;
«Ίσως παραήμουν ευθύς χαρακτήρας για διπλωμάτης. Αν και ο σοβαρότερος λόγος ήταν η αίσθηση ότι η Βρετανία είχε πάψει πλέον να είναι ανεξάρτητη, συνεπώς, στο υπόλοιπο της καριέρας μου, δεν θα δούλευα για την πατρίδα μου αλλά για την Αμερική…».
Και πώς φτάσατε στη συγγραφή ενός βιβλίου με θέμα την Κύπρο;
«Όταν βρέθηκα το 1994 με υποτροφία στην Ελλάδα για το διδακτορικό μου, που ήταν σχετικό με τον Ψυχρό Πόλεμο, ανακάλυψα ένα έγγραφο του 1975, υπαγορευμένο από τον επικεφαλής του Φόρεϊν Οφις, το οποίο έλεγε: “Πρέπει να διαιρέσουμε τους Έλληνες και τους Τούρκους”. Δεν πίστευα στα μάτια μου, οπότε αποφάσισα να το ερευνήσω περισσότερο. Στην πορεία συνειδητοποίησα τη σημασία του θέματος της Κύπρου, παρότι οι Έλληνες μάλλον τείνουν να το αποφεύγουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο θέμα της παροχής των ντοκουμέντων για την Κύπρο, οι Έλληνες με δυσκόλεψαν περισσότερο από τους Βρετανούς!».
Για ποιο λόγο οι Ελληνες «ζορίζονται» με το θέμα της Κύπρου;
«Επειδή υπάρχουν πολλοί “σκελετοί στο ντουλάπι τους”. Προσωπικότητες του δημόσιου βίου που έκαναν πολύ άσχημα πράγματα στο θέμα της Κύπρου και είναι ακόμη εν ζωή… Επίσης, η ελληνική ιντελιγκέντσια και οι πολιτικές τάξεις δεν θέλουν να αναφέρονται ιδιαίτερα στο θέμα, επειδή υπήρξαν φορές στο παρελθόν που η “κυπριακή ουρά έσερνε το ελληνικό σκυλί”: η ιστορία του Μακάριου, η ιστορία της τουρκικής εισβολής, η ιστορία της χούντας κ.λπ. δημιούργησαν ένα κλίμα στην Ελλάδα όχι ευνοϊκό για δημόσιες συζητήσεις σχετικά με την Κύπρο. Υπάρχει μια διάθεση να κρατιούνται χαμηλοί τόνοι κι ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ο φόβος της Τουρκίας».
Φόβος για ποιο πράγμα;
«Για αύξηση της στρατιωτικής επιθετικότητας της Τουρκίας. Οι Τούρκοι κατόρθωσαν να συνδέσουν το θέμα της Κύπρου με το θέμα του Αιγαίου. Γι’ αυτό η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει το ένα θέμα να επηρεάζει το άλλο. Ενώ, αντίθετα, η τουρκική επιθυμεί να εξετάζονται αυτά μαζί. Για να το πω πιο ωμά, χρησιμοποιώντας “ορολογία Κίσινγκερ”, η τουρκική κυβέρνηση κρατάει την ελληνική από τα αρχ…α…».
Δηλαδή, εάν η Ελλάδα αποφασίσει ένα πρωί να σηκώσει τους τόνους στο θέμα της Κύπρου, τι θα γίνει;
«Θα υπάρξει ένταση, ίσως υπάρξουν “καινούργια Ίμια”, ίσως κάτι χειρότερο».
Άρα, λέτε ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα φοβάται την Τουρκία.
«Δεν ακούγεται πολύ ευχάριστο, αλλά ναι». Θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα διαφορετικά εάν, τα 37 χρόνια που μεσολάβησαν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η Ελλάδα κυβερνιόταν από πιο ισχυρές προσωπικότητες, πολιτικούς, διπλωμάτες κ.λπ.; «Θεωρώ ότι στο θέμα της Κύπρου, όλα αυτά τα χρόνια, υπήρξε από την πλευρά της Ελλάδας μια έλλειψη επιμονής. Από τη μια είχες τη δημόσια ρητορική του Ανδρέα Παπανδρέου, μπλα-μπλα-μπλα, μετά την ήπια προσέγγιση του Καραμανλή στη Ρωσία, αλλά κάπως αυτά δεν συνδυάστηκαν ποτέ. Κι αυτό είναι χαρακτηριστικό της Ελλάδας: οι Έλληνες δεν δείχνουν διάθεση να ενεργήσουν ομαδικά, πριν φτάσει το τελευταίο λεπτό. Κυρίως για κομματικούς λόγους. Βέβαια, για να είμαι δίκαιος, η Ελλάδα δεν ελέγχει απολύτως το τι συμβαίνει».
Για ποιο λόγο;
«Υπάρχουν τεράστια συμφέροντα, αυτή τη στιγμή με το θέμα του πετρελαίου γίνονται πολλά στο παρασκήνιο με την Κύπρο, την Ελλάδα, το Ισραήλ, την Τουρκία, όπως π.χ. το Καστελόριζο, με την Τουρκία να διεκδικεί τις περιοχές γύρω από αυτό, διεκδίκηση που φαινομενικά δεν έχει σχέση με την Κύπρο αλλά φυσικά εντάσσεται στη γενικότερη τουρκική εξωτερική πολιτική. Ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που δεν έχουν κάνει ακόμη την εμφάνισή τους αλλά σίγουρα θα την κάνουν στον επόμενο γύρο, διεκδικώντας πρόσβαση στα πετρελαϊκά αποθέματα της περιοχής: οι Ρώσοι. Οπότε, για να είμαι δίκαιος με τους Ελληνες, υπάρχουν διπλωμάτες που γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά γνωρίζουν επίσης ότι οι Αγγλοσάξονες υποστηρίζουν την Τουρκία περισσότερο από την Ελλάδα. Κι ότι αν τα πράγματα φτάσουν σ’ ένα κρίσιμο σημείο, η Αμερική και η Βρετανία στο τέλος θα πάνε με το μέρος της Τουρκίας. Παράλληλα, η Ευρώπη είναι αδύναμη. Δεν έχει δείξει το κουράγιο που απαιτείται για να παίξει ρυθμιστικό ρόλο σε όλα αυτά».
Πρόσφατα, με αφορμή το πετρέλαιο, υπήρξε προσέγγιση Κύπρου-Ισραήλ.
«Νομίζω ότι η Τουρκία θα χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη προσέγγιση για να διαιρέσει την Ελλάδα και την Κύπρο. Βέβαια, και ο Παπανδρέου “χόρεψε πολύ” με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου. Θεωρώ ότι ήταν ένας “χορός τακτικής”…».
…ο οποίος δεν βοήθησε την Ελλάδα;
«Όχι, επειδή εκνεύρισε τον Ερντογάν. Είναι καλή ιδέα να ερεθίζεις τον Ερντογάν; Εντάσσεται στα συμφέροντα της Ελλάδας να είναι πάρα πολύ κοντά στο Ισραήλ ή μήπως είναι καλύτερο να κρατά κάποιες αποστάσεις;».
Πώς αντιμετωπίζει η Ελλάδα την προσέγγιση Κύπρου-Ισραήλ;
«Προφανώς η Ελλάδα θέλει να διασφαλίσει ότι η Κύπρος δεν θα κάνει κάτι που θα προκαλέσει προβλήματα σε σχέση με τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, όπως π.χ. συμβαίνει ήδη με το Καστελόριζο. Η Ελλάδα προς το παρόν δεν μπορεί να εξορύξει το δικό της πετρέλαιο, π.χ. στη Λήμνο, αφού η Τουρκία απειλεί. Συνεπώς η Ελλάδα ασφαλώς και θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί το τι κάνει η Κύπρος, κρατώντας όμως το Αιγαίο “εκτός”».
Και η Τουρκία; Πώς θα διαχειριστεί τη νέα κατάσταση;
«Η Τουρκία, εξαιτίας αυτής της προσέγγισης και εξαιτίας των πετρελαίων, θα γίνει πιο εχθρική απ’ ό,τι ήδη είναι. Θα προσπαθήσει να κερδίσει όσο περισσότερα μπορεί, και αυτό θα αυξήσει την ένταση».
Ποιος θα ήταν ο ιδανικός, κατά την άποψή σας, τρόπος χειρισμού της όλης κατάστασης από την Ελλάδα;
«Να υποστηρίξει αυτό που κάνει η Κύπρος. Βέβαια φοβάμαι ότι ίσως η Κύπρος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την προσωρινή κόντρα Τουρκίας – Ισραήλ.
Ωστόσο, μην ξεχνάτε ότι οι δύο χώρες συνεχίζουν να έχουν μεταξύ τους στρατιωτικές συμφωνίες, ενώ η Αμερική και η Βρετανία δουλεύουν πολύ πολύ σκληρά για να εξασφαλίσουν ότι οι ισραηλινοτουρκικές σχέσεις θα συνεχίσουν στο στρατιωτικό επίπεδο, αν και όχι δημοσίως. Και δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει αυτή η δημόσια εχθρότητα».
Δηλαδή, πιθανόν η Κύπρος να παγιδευτεί υπερεκτιμώντας αυτήν τη φαινομενική κόντρα Τουρκίας -Ισραήλ;
«Θα μπορούσε. Αλλά γεγονός είναι ότι η Κύπρος βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο: και αυτή τη φορά όχι μόνο για γεωπολιτικά παιχνίδια αλλά και για πετρελαϊκά. Και πάλι υπάρχει ένα γαϊτανάκι: Τουρκία, Κύπρος, Ισραήλ (που σημαίνει Λίβανος και Συρία), την ίδια στιγμή έχουμε κάποια “προβληματάκια”
στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ενώ δεν είμαι σίγουρος ότι η Αμερική και η Βρετανία έχουν καταλήξει σε μια δική τους πολιτική, αφού πιθανότατα περιμένουν να δουν πού θα “κάτσει η μπίλια” σε όλα αυτά που συμβαίνουν.
Ταυτόχρονα η γαλλο-γερμανική πολιτική είναι διαφορετική από την αγγλοσαξονική, ιδίως στη Βόρεια Αφρική, ενώ η Ρωσία δρα αργά, υπομονετικά, σταθερά και μεθοδευμένα, όπως πάντοτε έκανε στην ιστορία της, περιμένοντας ενδεχομένως να επωφεληθεί από την όλη σύγχυση που επικρατεί. Ιστορικά, οι Ρώσοι θεωρούσαν πάντοτε την πρόσβασή τους στη Μεσόγειο εξαιρετικά σημαντική.
Μην ξεχνάτε ότι οι Ρώσοι εναντιώθηκαν απόλυτα στο σχέδιο Ανάν και θα το ξανακάνουν εάν δουν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους, τα οποία στην Κύπρο είναι τεράστια. Ημουν εκεί πριν από λίγες μέρες και μπορούσες να δεις τους Ρώσους παντού. Οι Ρώσοι είναι εκεί και περιμένουν. Απλώς οι Αμερικανοί παίζουν ντραφτ, όπου ενεργείς γρήγορα, ενώ οι Ρώσοι σκάκι, όπου σκέφτεσαι πολύ πριν κάνεις την κίνησή σου. Η Ρωσία είναι πολύ έξυπνη στην εξωτερική της πολιτική. Μερικές φορές, όταν θεώρησε αναγκαίο, υποστήριξε και την Τουρκία. Αλλά το μεγάλο πετρελαϊκό παιχνίδι που πλέον παίζεται συνδέεται με την Κύπρο. Αν δεις το χάρτη, η εικόνα είναι φρικτή».
Τι εννοείτε με το «φρικτή»;
«Εννοώ ότι είναι γεμάτη από αγωγούς πετρελαίου και αερίου. Ο ένας πηγαίνει στην νότια Ιταλία, ο Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη συνεχίζει να μην είναι έτοιμος, τον οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου δυστυχώς δεν υποστήριξε όσο θα έπρεπε. Οι Ρώσοι τα βλέπουν όλα αυτά και είναι θυμωμένοι. Επίσης, η Ρωσία προμηθεύει την Ευρώπη με αέριο αλλά αυτό είναι το όπλο της και μπορεί να απειλήσει να “κλείσει τη στρόφιγγα” εάν δει να απειλούνται τα συμφέροντά της στη Μεσόγειο. Η Ρωσία συνήθως υποστηρίζει την επίσημη θέση της κυπριακής κυβέρνησης. Η Ρωσία συνήθως δεν υποστηρίζει την ισραηλινή πολιτική εναντίον των Παλαιστινίων. Αυτό που θα ήθελε η Ρωσία, στον επόμενο “γύρο”, σε λίγους μήνες, είναι να εκμεταλλευτούν οι ρωσικές εταιρείες το αέριο στα νερά της Μεσογείου. Τώρα υπάρχει μια αμερικανική εταιρεία που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον και μια ισραηλινή. Θα υπάρξουν και άλλες στο μέλλον: γερμανικές, γαλλικές, ρωσικές κ.ά. Συνεπώς η κυπριακή πλευρά θα πρέπει να έχει καλές σχέσεις με όλους. Θυμήσου τον Μακάριο, πώς ισορροπούσε ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση».
Η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι πιο δυναμική στο θέμα της εκμετάλλευσης των ενεργειακών της αποθεμάτων;
«Κατά την άποψή μου, η Ελλάδα θα έπρεπε να ζητήσει πολύ μεγαλύτερη βοήθεια από τη Ρωσία για πετρελαϊκές έρευνες. Παραδοσιακά, αφήνοντας έξω την ιδεολογία και τα υπόλοιπα, η Ρωσία έχει υπάρξει η λιγότερο εχθρική μεγάλη δύναμη απέναντι στην Ελλάδα. Η Ρωσία τώρα έχει λόγους να μην εμπιστεύεται την Ελλάδα. Στη διάρκεια της κρίσης η Ρωσία προσφέρθηκε να δώσει ένα μεγάλο φθηνό δάνειο, το οποίο ίσως οδηγούσε στην αποφυγή του ΔΝΤ. Ο Παπανδρέου είπε “όχι”, απέρριψε την προσφορά, με τη δικαιολογία ότι θα βρισκόμασταν κάτω από τον έλεγχο των Ρώσων. Είναι άραγε βέβαιο ότι θα βρισκόμασταν κάτω από το ρωσικό έλεγχο με τον ίδιο τρόπο που βρισκόμαστε τώρα κάτω από τον έλεγχο του ΔΝΤ; Δεν είμαι αριστερός, απλώς προσπαθώ να ακολουθήσω την κοινή λογική. Συνεπώς, η διπλωματία της ελληνικής πλευράς με τη Ρωσία δεν μελετήθηκε τόσο στενά όσο θα έπρεπε και δεν υπήρξε τόσο αποτελεσματική όσο θα μπορούσε. Και ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφθώ είναι η αγγλοσαξονική πίεση και ελληνικά ιδρύματα, όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ, με τους κ.Βερέμη και Κουλουμπή, που εκφράζουν την αμερικανική θέση στην Ελλάδα».
Οι πρόσφατες εξεγέρσεις στην Αίγυπτο, την Τυνησία, τη Λιβύη κ.λπ. πώς μπορούν να επηρεάσουν την Ελλάδα;
«Η Ελλάδα πάντοτε προσπαθούσε να ισορροπήσει τις σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο και το Ισραήλ. Τώρα, με τη συνεργασία της με το Ισραήλ, το πράγμα μπερδεύεται λιγάκι…»
Η Τουρκία μπορεί να ενδυναμωθεί από αυτές;
«Ναι, επειδή μπορεί να παρουσιαστεί ως ο εγγυητής της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή».
Η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει αυτό;
«Η Ελλάδα έχει προσπαθήσει να το κάνει αυτό. Αλλά δεν είναι στη Μέση Ανατολή».
Η Κύπρος είναι;
«Γεωγραφικά, ναι. Διανοητικά, όχι και τόσο. Βέβαια η Κύπρος μπορεί να παρουσιαστεί ως εστία σταθερότητας. Όπως έγινε με την κρίση στον Λίβανο: πόσο χρήσιμη αποδείχθηκε η Κύπρος, όπου συνέρρεαν οι πρόσφυγες κ.λπ.».
Για την ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. τι λέτε;
«Υποστηρίζω τη γαλλογερμανική θέση για μια ειδική σχέση της Τουρκίας με την Ευρώπη. Ασπάζομαι την άποψη του Ζισκάρ Ντ’ Εστέν ότι η ένταξη της Τουρκίας θα είναι το τέλος της Ευρώπης. Αφού η Τουρκία δεν είναι στην Ευρώπη. Έπειτα, πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζουν η Αμερική και η Βρετανία την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη, όταν η Τουρκία κατέχει μέρος της Ευρώπης, το οποίο δεν αναγνωρίζεται; Αν και είμαι βέβαιος ότι οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί δεν θέλουν δύο επίσημα αναγνωρισμένα κράτη στην Κύπρο, γιατί τότε τι θα γίνει με τις Συνθήκες, τι θα γίνει με τις βάσεις τους στο νησί; Θέλουν μια αδύναμη κεντρική κυβέρνηση ενώ ο μεγαλύτερος φόβος τους, παρότι δεν θέλουν να το παραδεχτούν, είναι η Ρωσία. Συνεχίζουν να διακατέχονται από αυτή την εμμονή».
Συνεπώς, ο Ψυχρός Πόλεμος δεν έχει ακόμη τελειώσει;
«Ασφαλώς και όχι. Άλλωστε και ο Ψυχρός Πόλεμος δεν ήταν για την ιδεολογία, η οποία απλώς αποτελούσε τη δικαιολογία. Ήταν περί συμφερόντων οικονομικών. Κι αυτό συνεχίζεται με έναν πιο μαλακό τρόπο δημόσια αλλά με σκληρό στο παρασκήνιο. Οι Ρώσοι δεν ακούγονται πολύ τον τελευταίο καιρό κι αυτό είναι ενδιαφέρον. Ίσως σύντομα στην Κύπρο κάποιες μοσχοβίτικες τρομπέτες ηχήσουν…»
Τους Βρετανούς, οι Κύπριοι πώς τους βλέπουν;
«Τους αρέσει ο βρετανικός τρόπος ζωής, οι βρετανικές ιδέες, η βρετανική οργάνωση, αλλά δεν εμπιστεύονται τις βρετανικές κυβερνήσεις. Και νομίζω ότι έχουν πολύ καλούς λόγους γι’ αυτό. Γνωρίζουν ότι η βρετανική κυβέρνηση είναι σε συνεννόηση με την αμερικανική. Οι Κύπριοι έχουν επίσης πολύ υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και πολύ υψηλό ποσοστό δαπανών για την παιδεία. Το 8% του προϋπολογισμού τους πηγαίνει στην εκπαίδευση ενώ στην Ελλάδα είναι, πόσο, 2-2,5%; Στην πραγματικότητα οι Κύπριοι είναι λίγο παραπάνω Ευρωπαίοι από τους Έλληνες. Δεν είναι Βαλκάνιοι, είναι κοσμοπολίτες. Επίσης, είναι πιο οργανωμένοι από τους Έλληνες ενώ και οι “πελατειακές σχέσεις” που διακρίνουν την ελληνική κοινωνία βρίσκονται στην Κύπρο σε χαμηλότερο επίπεδο· υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια».
Η Ελλάδα βγήκε κερδισμένη από τη διαχρονική σχέση της με τη Βρετανία και την Αμερική;
«Γενικά, η Ελλάδα δεν υπήρξε τόσο ικανή όσο η Τουρκία στο να κερδίσει τη στρατηγική και πολιτική στήριξη της Βρετανίας και της Αμερικής ή ακόμη και της Γαλλίας και της Γερμανίας. Επειδή τα ελληνικά πολιτικά κόμματα δεν θα συμφωνήσουν ποτέ σε μια κοινή πολιτική. Η Ελλάδα φοβάται να πάρει ρίσκα, να μπλοφάρει, ενώ η κατάσταση απαιτεί κάποια ρίσκα, έστω υπολογισμένα. Η Αμερική είναι στην άλλη άκρη του κόσμου, η Ρωσία είναι δίπλα της. Η Ελλάδα πρέπει να κερδίσει μεγαλύτερη υποστήριξη από τη Ρωσία και, αν χρειαστεί, την Κίνα, για να φτάσει σε λύση με την Τουρκία για την Κύπρο.
Βέβαια χρειάζεσαι πολύ σπουδαία διπλωματία για να το πετύχεις αυτό. Η Τουρκία είναι καλύτερη στις διεθνείς δημόσιες σχέσεις, χρησιμοποιεί μεγάλα ξένα γραφεία για να υποστηρίζουν τις υποθέσεις της. Η Ελλάδα είναι πολύ διχασμένη, κοιτά πολύ το τώρα, δεν βλέπει σε βάθος χρόνου και δεν μπορεί να δουλέψει ομαδικά. Υπάρχει και το γνωστό ανέκδοτο με τους Ελληνες και τους Γιαπωνέζους: Ενας Ελληνας είναι θαύμα, ένας Γιαπωνέζος είναι ένας “καθυστερημένος”. Δύο Ελληνες είναι δύσκολοι, δύο Γιαπωνέζοι είναι απλώς βλάκες. Είκοσι Ελληνες είναι καταστροφή, είκοσι Γιαπωνέζοι είναι ένα θαύμα…».
Άρα, τα προβλήματα της Ελλάδας είναι η διχόνοια και ο ατομισμός.
«Και, σε επίπεδο κοινωνίας, η ξενομανία της. Η Ελλάδα έχει τάση να εισάγει οτιδήποτε ξένο, ανεξαρτήτως αν είναι καλό, κακό ή άσχημο. “Είναι ξένο, ω!, πρέπει να είναι καλό! πρέπει να είναι καλύτερο από τα δικά μας!”. Δείτε την υπουργό Παιδείας, τη Διαμαντοπούλου: είναι ένα τέτοιο παράδειγμα στην εκπαίδευση· θα σκοτώσει την εκπαίδευση αν συνεχίσει έτσι! Προσπαθεί να αντιγράψει αγγλοσαξονικές αηδίες, να ρωτάς το μικρό παιδί “ποια είναι η ταυτότητά σου;” κ.λπ. Υπάρχει καλό εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα, δεν χρειάζεται να εισαχθούν νέες ιδέες, χρειάζεται απλώς να αξιοποιηθούν οι υπάρχουσες. Υπάρχουν όμορφα πράγματα εδώ, όμως οι Έλληνες δεν είναι υπερήφανοι γι’ αυτά, θαυμάζουν πολύ τα ξένα πράγματα. Αλλά αυτός ο θαυμασμός δείχνει κάτι: ότι δεν μπορείς να κάνεις τη διάκριση μεταξύ τού τι είναι πράγματι καλό και τι είναι κακό. Υιοθετούνται θεωρίες από το εξωτερικό στην Ελλάδα και “η πλάκα”, πολλές φορές, είναι ότι η ρίζα αυτών των θεωριών βρίσκεται στην αρχαία Ελλάδα! Θα ήθελα να δω λίγο παραπάνω αυτοσεβασμό στους Έλληνες. Ακούω πολλούς να λένε: “Με το ΔΝΤ χάνουμε τον αυτοσεβασμό μας”. Μα, αυτό έπρεπε να το σκεφτείς είκοσι, τριάντα χρόνια πριν, όχι τώρα! Τι διάολο έκανες τόσον καιρό;».

TROIKA-GREECE

Αν δεν είναι φωτομοντάζ, (που μάλλον δεν είναι) είναι τραγικό. Όποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο, ας μας πει.

Από ομιλία του ΓΑΠ στην πολη Αστανα στο Καζακσταν.


http://www.youtube.com/watch?v=3DpyZad6VMk

ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΠΑΓΩΤΑ!!!

Μας το έστειλε ένας φίλος.

Τώρα που έρχεται το καλοκαίρι καλό είναι να έχουμε υπ'όψη μας κάποια απλά πράγματα για τα παγωτά που θα καταναλώσουμε.


ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΠΑΓΩΤΑ!!!

Αυτό το καλοκαίρι, όλες σχεδόν οι εταιρείες παγωτών αποφάσισαν να "πιάσουν στον ύπνο" τους καταναλωτές.
Οι ανυποψίαστοι καταναλωτές λοιπόν (και φέτος) προτιμούν τα δροσιστικά παγωτά των διαφόρων εταιρειών στην αντιμετώπιση της ζέστης.
Η απάτη όμως κρύβεται καλά, έντεχνα και αποτελεσματικά. Αν κοιτάξουμε στη σύσταση (στο σημείο που αναφέρονται τα συστατικά) θα δούμε πως τιτλοφορείται -το παγωμένο προϊόν που κρατάμε στα χέρια μας- "παγωμένο γλύκισμα". Οι καταναλωτές δεν δίνουν προσοχή διότι πολύ απλά δεν ξέρουν τη διαφορά που αξίζει να τη δούμε αναλυτικότερα:
Η διαφορά είναι τεράστια... Το παγωτό υποχρεούται να γίνεται από γάλα φρέσκο ή σκόνη και όλα τα λιπαρά που εμπεριέχονται σε αυτό να προέρχονται από το γάλα. Απαγορεύεται λοιπόν από τον Κώδικα Τροφίμων και Ποτών (ο ΚΤΠ συνοψίζει τις νομικές προδιαγραφές όλων των κυκλοφορούντων τροφίμων) η οποιαδήποτε προσθήκη λιπαρών που δεν έχουν σχέση με το γάλα.
Στα παγωμένα γλυκίσματα τώρα, υπάρχει ελευθερία προσθήκης φυτικών λιπαρών όπως ηλιέλαιο, καρυδέλαιο, φοινικέλαιο, αραπέλαιο και όποια άλλη μαργαρίνη φαντάζεστε (και τους συμφέρει).
Το ηλιέλαιο αποφεύγεται γιατί δημιουργεί πρόβλημα στην ομοιογένεια του τελικού προϊόντος, άρα μην ανησυχείτε για μολυσμένο με ορυκτέλαια ηλιέλαιο. Ωστόσο, ως επί το πλείστον χρησιμοποιείται το καρυδέλαιο το οποίο είναι έλαιο "παχύ" και ταιριάζει στην υφή του τελικού προϊόντος (παγωμένου γλυκίσματος για να μην ξεχνάμε γρήγορα). Το καρυδέλαιο, το ξέρετε πιστεύω πολλά χρόνια από τα αντηλιακά. Έδινε το χρώμα, ως φυσική χρωστική, και την υφή σε όλα τα αντηλιακά τύπου Coppertone (ο τόνος του χαλκού). Πιστεύω να μη σας πειράζει αν ο εντερικός σας σωλήνας λαμβάνει το "επιθυμητό μαύρισμα" εσωτερικά χωρίς κόπο...
Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα είναι διπλό:
Αφενός παραπλανάται ο καταναλωτής διότι οι εταιρείες που παράγουν παγωμένα γλυκίσματα στις ιστοσελίδες τους τα αναφέρουν ως κατηγορία παγωτών για λόγους μάρκετινγκ κι όχι ως παγωμένα γλυκίσματα.
Αφετέρου το παγωμένο γλύκισμα είναι ποιοτικά υποδεέστερο προϊόν κατά κοινή επιστημονική ομολογία σε σχέση με το παγωτό, λόγω της αφαίρεσης ζωικού λίπους (αποβουτυρωμένο γάλα σκόνη) και της προσθήκης φυτικών λιπαρών.
Λόγος για όλα τα παραπάνω; Μαντέψτε... Σας λέει κάτι η λέξη κέρδος;
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε καμιά διαφήμιση της τηλεόρασης δεν αναφέρεται προφορικά ή γραπτά η λέξη παγωτό. Έχει αντικατασταθεί με ατάκες "Απόλαυση", "Δροσιά", "Παγωμένη Δροσιά" και άλλα κωμικά.
Ψάξτε στο παγωτό (που νομίσατε ότι πήρατε) τη σύσταση και θα διαπιστώσετε ότι δώσατε τα ωραία ευρώ σας για ένα "παγωμένο γλύκισμα".
Ήδη επικοινώνησα με την ΕΒΓΑ για να αλλάξει αμέσως την ιστοσελίδα της http://www.facebook.com/l/68c667YnQtLYCGBR2lT_8Aj2Lxg/www.evga.net και από παγωτά να τα ονομάσει "παγωμένα γλυκίσματα". Το αυτόν έπραξα και με την ALGIDA. Η ίδια δικαιολογία καρμπόν: "μα στη σύνθεση δεν τα ονομάζουμε παγωτά", "μα η κατηγορία τιτλοφορείται στο ιντερνέτ ΠΑΓΩΤΑ", "μα η ΧΧΧΧ εταιρεία μας είναι γνωστή ότι κάνει παγωτά"...
Ήμαρτον...
Έκανα και κάτι μάταιες ενέργειες δημοσιοποίησης σε κανάλια... "Δύσκολες εποχές βρήκες Πάνο. Την ώρα που παίζουμε επαναλήψεις παλιών σήριαλ, τα παγωτά δίνουν φράγκα σε διαφημίσεις"
Εγώ πάλι απαντώ χρησιμοποιώντας την παλιά καλή ατάκα του μεσιέ "Μαύρου" Καλογήρου (Λόλα): "ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ!!!" Και για τις εταιρείες και για τα κανάλια...

ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΠΑΓΩΤΑ... ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ!!!!!!!

Υ.Γ.1: Επεκτείνοντας τα παραπάνω, παγωτά κι όχι παγωμένα γλυκίσματα πουλάνε και τα
ζαχαροπλαστεία...
Θα πρέπει δηλαδή να φτιάχνονται από φρέσκο γάλα (για αυτό και η διαφορά γεύσης με το ιταλικό Gelato) και όχι με σκόνη αποβουτυρωμένου και μαργαρίνες...
Για τσεκάρετε τα στέκια σας...

Από ήττα σε ήττα μέχρι την τελική νίκη

Μια εκπληκτική περιγραφή αριστερής παθογένειας και συμπεριφοράς...

http://syriza.wordpress.com/2011/05/29/defeat_to_defeat/