Η έκπληξη αυτών των εκλογών θα είναι αναντίρρητα η Χρυσή Αυγή. Είναι ένα φαινόμενο που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και ερμηνείας. Οι μετρήσεις της δίνουν ένα ποσοστό γύρω στο 4-5%, δική μας πεποίθηση είναι ότι θα αγγίξει το 7%, το οποίο ερμηνεύεται περίπου σε 19 βουλευτές. Προφανώς με 19 χρυσαυγίτες ή υποψηφίους της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο, αυτό θα αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί ήδη πάρα πολλά για τη συγκεκριμένη οργάνωση και θα ειπωθούν ακόμα περισσότερα μετά τις εκλογές. Εμείς παρακάτω θα σταθούμε σε δύο παραμέτρους του φαινομένου, στους λόγους της εκλογικής επιτυχίας, που φαίνεται ότι θα έχουν και στο αληθινό πρόσωπο της οργάνωσης.
Λόγοι εκλογικής επιτυχίας
Ο ήδη αηδιασμένος ψηφοφόρος από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα και την κατάντια των πολιτικών (σκάνδαλα, μίζες, πελατειακές σχέσεις, υποταγή κ.α.), βλέποντας τον μισθό του να πέφτει με γεωμετρική πρόοδο και να εξαθλιώνεται η ζωή του μέρα με τη μέρα, στρέφεται σε ακραίες λύσεις. Όπως συχνά αναφέρουν πολλοί υποψήφιοι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, θέλουν να βάλουν στην βουλή, «αυτούς που θα φωνάζουν και θα χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι, αυτούς που θα διώξουν τους λαθρομετανάστες, αυτούς που θα τους κάνουν να νιώσουν ασφαλείς στις γειτονιές τους και δεν θα αφήσουν να περάσει καμία αντεθνική προπαγάνδα αδιαμαρτύρητα. Γιατί έφτασαν όμως οι πολίτες να πιστεύουν τα προαναφερθέντα; Υπάρχουν σίγουρα κάποιες εξηγήσεις. Δεν νομίζουμε να έγινε ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων ξαφνικά ναζιστές. Να σημειώσουμε εδώ, πως για χάρη κατανόησης κάποιων πραγμάτων, θα αναφέρουμε καταχρηστικά τους όρους «Αριστερά» και «Δεξιά», με την έννοια που είχαν έως σήμερα.
Εδώ και αρκετά χρόνια, η Αριστερά κυριαρχεί σε όλους τους χώρους της δημόσιας ζωής, όπως έχουν αρχίσει να παραδέχονται πλέον και αρκετοί αριστεροί. Στον χώρο της δημοσιογραφίας, οι περισσότεροι είναι αριστεροί ή αριστερίζοντες. Στις τέχνες το ίδιο, στον πολιτισμό το ίδιο. Στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, ακόμα περισσότερο φαίνεται η αριστερή ηγεμονία. Όσο για την πολιτική ζωή του τόπου και εκεί η αριστερή ιδεολογία παρουσιάζεται κυρίαρχη. Ακόμα και οι ιδιοκτήτες των εταιρειών δημοσκοπήσεων προέρχονται από την Αριστερά.
Μερικά από τα θέματα που «εργολαβικά» ασχολήθηκε η Αριστερά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ήταν η φανατική υποστήριξη στην λαθρομετανάστευση και η άρνηση οποιουδήποτε διαλόγου γι’ αυτό το θέμα, η υποστήριξη της κατάργησης των παρελάσεων, η ανοχή στην φιλοσκοπιανή προπαγάνδα, η πίστη στην ελληνοτουρκική φιλία, η υποστήριξη του σχεδίου Ανάν, του κατάπτυστου βιβλίου της Ρεπούση, του μηδενιστικού Δεκέμβρη του 2008 κ.α. Όπως γίνεται κατανοητό, όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα αντεθνικό puzzle. Αν προσθέσουμε και ότι η Αριστερά είναι κυρίαρχη και μοναδικός παίχτης σε όλες σχεδόν τις ακτιβιστικές ενέργειες, τότε συμπληρώνουμε το puzzle.
Απ’ την άλλη μεριά, η Δεξιά, ασχολήθηκε σε κάποιο βαθμό με τα προαναφερθέντα, άλλες φορές επιδερμικά και άλλες καθόλου. Σ’ αυτά τα θέματα η Δεξιά παρουσιαζόταν φοβική, είτε για να μην στενοχωρήσει τους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, είτε γιατί δεν είχε το σθένος, είτε γιατί δεν είχε ικανούς εκπροσώπους να υπερασπιστούν τα παραπάνω, ενάντια στην εθνοαποδομητική προπαγάνδα. Όσο για ακτιβισμό, αυτός είναι μια σχεδόν άγνωστη λέξη.
Έτσι λοιπόν υπήρχε ένα κενό και η φύση δεν «αντέχει» τα κενά. Νομοτελειακά, το κενό έπρεπε να γεμίσει. Εκεί παρουσιάστηκε αναβαπτισμένο το κόμμα της Χ.Α. και πήρε πάνω της όλα τα παραπάνω.
Ενάντια στην αντεθνική στάση των αριστερών και την σχεδόν απουσία των δεξιών, προέταξε δυναμικές παρεμβάσεις (διακοπή της παρουσίασης του «μακεδονικού» λεξικού, παρεμπόδιση σκοπιανών που πήγαιναν στη Φλώρινα να για να επιδοθούν σε εορταστική προπαγάνδα εορτάζοντας την «εξέγερση του Ήλιντεν») και εντυπωσιακές σε όγκο και παλμό κινητοποιήσεις (ημέρα μνήμης για τα Ίμια κ.α.).
Απέναντι στην ανασφάλεια και τον φόβο που νοιώθουν από την αύξηση της εγκληματικότητας και την παρουσία των λαθρομεταναστών στις γειτονιές και με την έλλειψη της κρατικής παρέμβασης οι πολίτες στρέφονται στην ασφάλεια και την ασπίδα που τους προσφέρουν οι χρυσαυγίτες, ιδιαίτερα στις υποβαθμισμένες φτωχογειτονιές και στα αστικά κέντρα.
Απέναντι στα πρόσωπα που υπηρέτησαν το πολιτικό σκηνικό της χώρας, η οργάνωση αντιπαραθέτει ανθρώπους πολιτικά άφθαρτους, έτοιμους να δώσουν δυναμικές μάχες στο κοινοβούλιο και να κερδίσουν τις εντυπώσεις συγκρίνοντας τους με τις light αντιδράσεις των κατ’ αυτούς, ελαφροδεξιών.
Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά τη συστηματική δουλειά που κάνει τόσα χρόνια η Χ.Α. στα σχολεία, που πλέον φαίνεται ότι αποδίδει καρπούς, τότε καταλαβαίνουμε για την επιρροή που έχει στη νεολαία. Δεν υπάρχουν μόνο αναρχικοί/ αντιεξουσιαστές και αριστεροί νεολαίοι. Υπάρχουν και αυτοί που τους εναντιώνονται. Υπάρχουν και αυτοί οι νέοι που βλέπουν ελληνική σημαία και νιώθουν περηφάνια, οι νέοι που επηρεάζονται από τα σύμβολα, τα οποία βρίθουν στο χώρο της Χ.Α. και που τους αρέσει ο δυναμισμός και η πειθαρχία που εμφανίζουν τα μέλη της και ο στιβαρός, χωρίς κωλοτούμπες λόγος του Μιχαλολιάκου.
Όσο για τους υποψηφίους της Χ.Α., ποικίλουν. Εκεί βρίσκουμε εμφανισιακά κάτι τύπους με υπερμεγέθης σβέρκους, κάποιους μυστακοφόρους που ομοιάζουν με τον Καραϊσκάκη και κάποιους μεταλλαγμένους κοντοκουρεμένους αρβυλοφόρους που μετατρέπονται εύκολα σε κουστουμαρισμένους κυρίους, έτοιμους να μπουν στην βουλή. Επίσης, βρίσκουμε από καθηγητές πανεπιστημίου γνωστούς για τις ακραίες ή «ακραίες» θέσεις τους, μέχρι και εργάτες, αγρότες, φοιτητές.
Το αληθινό πρόσωπο της οργάνωσης
Αυτή που αναφέραμε παραπάνω, είναι η Χρυσή Αυγή που ξέρει ο κόσμος που θα την ψηφίσει, η Χ.Α. των τελευταίων ετών, όπως αυτοπαρουσιάζεται στα έντυπά της και στην ιστοσελίδα της και όπως την παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης. Είναι αυτή όλη η αλήθεια; Η Χ.Α. είναι όλα αυτά που βλέπουμε ή είναι κάτι άλλο;
Οι ίδιοι αυτοχαρακτηρίζονται ως εθνικιστές, πόρρω όμως απέχουν από τον αγνό εθνικισμό, δηλαδή τον εθνισμό, την φιλοπατρία. Ο πιο σωστός χαρακτηρισμός πιστεύουμε ότι είναι το «ακροδεξιοί», διότι έχουν όλα τα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στην Ακροδεξιά και κυρίως είναι αντιδημοκράτες και χρησιμοποιούν βία. Η δικαιολογία τους, ότι ναι μεν είναι αντιδημοκράτες, αλλά σ’ αυτήν τη σάπια δημοκρατία, δεν πείθει. Μπορεί να μην έχει σχέση η δημοκρατία που έχουμε με τη σωστή δημοκρατία, αλλά αυτό δεν μπορεί να μας κάνει αντιδημοκράτες.
Το 1980, αν δεν κάνω λάθος, κυκλοφορήθηκε το πρώτο περιοδικό της οργάνωσης και στη συνέχεια τα επόμενα, τα οποία κάποιος φίλος, πρώην χρυσαυγίτης τα είχε ονομάσει «μαύρα» και όταν μου έφερε να δω κάποια απ’ αυτά, κατάλαβα το γιατί. Να σημειώσω εδώ, ότι τα περιοδικά αυτά δεν τα πωλούσαν στα περίπτερα, αλλά τα έδιναν χέρι-χέρι.
Τα περιοδικά βρίθουν σε ναζιστικές αναφορές και άρθρα - ύμνους στον Χίτλερ και τους συνεργάτες του, ενώ υπάρχει πληθώρα ρατσιστικών σχολίων και αναφορές στην Αρία φυλή, περιγράφοντας χαρακτηριστικά τον «τύπο του Εβραίου» τον οποίο παρουσιάζουν με άσχημο, με κακό χαρακτήρα. Πολύ γνωστός σε όλους είναι και ο ναζιστικός χαιρετισμός των μελών της, τον οποίο τον δικαιολογούν ως αρχαιοελληνικό, αλλά πάλι δεν πείθουν, αφού αυτός ο χαιρετισμός έχει πάρει συγκεκριμένη χροιά, ως χιτλερικός. Επίσης, σε άλλα τεύχη διακρίνουμε φανερά τον παγανισμό και την αρχαιοθρησκεία της οργάνωσης, ενώ λίγο πιο δυσδιάκριτη είναι η σατανολατρεία των μελών της. Σαν επιστέγασμα αυτού, εικάζεται ότι το όνομα της οργάνωσης προέρχεται από το όνομα που είχε δώσει στο Ερμητικό Τάγμα στο οποίο ήταν ιδρυτής (Χρυσή Αυγή), ο μάγος και σατανολάτρης Άλιστερ Κρόουλι. Αυτά βέβαια δεν είναι για όλους, αλλά για τους πιο μυημένους, αφού περάσουν διάφορα στάδια ένταξης. Σχετικά μ’ αυτά είναι και τα σύμβολα που χρησιμοποιούν, τα οποία προσφάτως δεν εμφανίζουν συχνά και τα οποία ήταν ρούνοι με κρυφούς συμβολισμούς, που ήξεραν μόνο οι βαθιά μυημένοι.
Το ζήτημα είναι ότι τα μέλη της οργάνωσης, τα περισσότερα από τα προαναφερθέντα τα αρνούνται πεισματικά, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Εδώ συμβαίνουν δύο πράγματα. Ή έχουν αλλάξει ιδεολογία και κοσμοθεωρία, πράγμα δύσκολο, ή τα λένε για να «ρίξουν στάχτη στα μάτια» των ψηφοφόρων τους, που είναι και το πιο πιθανό. Απλά, αυτοί οι σκληροί και άτεγκτοι ιδεολόγοι, θα έπρεπε να μην ντρέπονται για τις ιδέες τους…
Μέσα στη βουλή θα μπουν άτομα που κατά τη γνώμη μας θα ξεφτιλίσουν την ίδια την οργάνωση και θα απομακρύνουν τους ψηφοφόρους απ’ αυτήν. Είναι άτομα τα οποία συνήθως δεν μπορούν να εκφέρουν πολιτικό λόγο, ή τον λόγο τους διακρίνει μια μονομέρεια, αφού τα μελετήματά τους είναι πολύ συγκεκριμένα. Θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε κομμουνιστές από την ανάποδη, αν και οι κομμουνιστές είναι σίγουρα περισσότερο διαβασμένοι.
Κάτι τελευταίο. Αξίζει να ψάξει κάποιος, τι καταλογίζουν στην οργάνωση πρωτοκλασάτα στελέχη που έφυγαν (Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος, Χαρίλαος Κουσουμβρής).
Η ψήφος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Ιδιαίτερα σήμερα. Τουλάχιστον ας ξέρουμε ποιους ψηφίζουμε…
Εμείς θα συνεχίζουμε να ελπίζουμε και να παλεύουμε για Εθνική Ανεξαρτησία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Καλό βόλι!
