Απ’ ότι φαίνεται, τα πράγματα στην Κύπρο
βαίνουν προς μια κατάληξη, με μεγάλη χαμένη την ίδια την Κύπρο, δηλαδή το
κράτος και τους πολίτες του. Όλα αυτά βέβαια με μια επιφύλαξη, αφού τα γεγονότα
τρέχουν και αλλάζουν από λεπτό σε λεπτό.
ΕΚΤ,
Γερμανοί, ΔΝΤ και Ρώσοι, αποφάσισαν την παραδειγματική τιμωρία των
αντιστασιακών Κυπρίων, αυτών που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι στους
παντοδύναμους αυτοκράτορες και έτσι το νησί ζει έναν νέο Ατίλλα, οικονομικό
αυτήν την φορά...
Ο ισχυρός παίχτης της υπόθεσης και εκ του
αποτελέσματος τυπικός νικητής, οι Γερμανοί, εκτός από το μέρος της οικονομικής
συμφωνίας που πέτυχαν, κατάφεραν να παραδειγματίσουν πιθανούς επίδοξους
αντιρρησίες στα σχέδιά τους για απόλυτο έλεγχο οικονομικό και όχι μόνο.
Οι ελπίδες που προφανώς είχαν εναποθέσει οι
Κύπριοι, όταν ξεστόμιζαν το περήφανο ΟΧΙ, στους ομόδοξους Ρώσους, αποδείχτηκαν
φρούδες και αυτό όπως φαίνεται, ήταν συνάρτηση πολλών παραγόντων, επιβεβαιώνοντας
ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δυστυχώς δεν υπάρχουν φιλίες, αλλά συμφέροντα.
Κατ’ αρχήν δεν ενημερώθηκαν, για την αρχική
απόφαση του Eurogroup για κούρεμα όλων των
καταθέσεων, η οποία κοινοποιήθηκε μετά από συνεννόηση με την κυβέρνηση
Αναστασιάδη και σύμφωνα με τα λεγόμενα του Σόϊμπλε, είχε προσυμφωνηθεί με την
προηγούμενη κυβέρνηση Χριστόφια, από το Νοέμβριο του 2012! Έτσι, εξοργίστηκαν
επειδή οι Κύπριοι φάνηκαν να τους αγνοούν και να τους παρακάμπτουν στην ουσία,
ενώ γνωρίζουν ότι έχουν συμφέροντα στη χώρα τους και τελικά να τους θυμούνται
όταν ήρθαν τα «ζόρικα». Έπειτα, αυτήν τη στιγμή, οι Ρώσοι δεν έχουν κανέναν
λόγο να τα «χαλάσουν», με τους Γερμανούς, οι οποίοι είναι οι καλύτεροι πελάτες
τους, όσον αφορά το φυσικό αέριο. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, οι Ρώσοι
παρουσιάζονται να παρακαλούν τους Κύπριους να έρθουν σε κάποια συμφωνία για τα
προσοδοφόρα οικόπεδα της περιοχής τους και το φυσικό αέριο, χωρίς αντίκρυσμα.
Τέλος, φημολογείται ότι παρά τις έντονες πιέσεις των Ρώσων προς τους Κύπριους
τραπεζίτες, να τους αποκαλύψουν τα ονόματα των Ρώσων μεγαλοκαταθετών πελατών τους,
οι Κύπριοι δεν συνεργάστηκαν, με αποτέλεσμα να έχει άλλον ένα λόγο να είναι
δυσαρεστημένος ο Πούτιν, που βρίσκεται σε κόντρα με τους Ρώσους ολιγάρχες, τους
οποίους προσπαθεί να ελέγξει.
Μην ξεχάσουμε να σημειώσουμε, ότι την
κατάσταση παρακολουθούν επισταμένως και οι Άγγλοι που εκτός από τους στενούς
«ιστορικούς» δεσμούς που έχουν με την περιοχή (ευτυχώς που η επέτειος της 1ης
Απριλίου που πλησιάζει τους φέρνει δυσάρεστες μνήμες), έχουν εκεί και βάσεις,
αλλά και οι Αμερικάνοι που έχουν……παντού συμφέροντα!
Τα πράγματα όμως δεν φαίνονται να είναι τόσο
(;) απλά και δεν αφορούν μόνο το οικονομικό πεδίο. Αν δούμε κάποια από τα
τελευταία γεγονότα που συνέβησαν διεξοδικότερα και συνδυαστικά, τα συμπεράσματα
που βγαίνουν δεν είναι ενθαρρυντικά και φαίνεται πως πραγματοποιείται μια νέα
συμφωνία της Γιάλτας γύρω απ’ το νησί της Αφροδίτης…
Η σημαντικότερη ίσως είδηση των τελευταίων
ημερών που από μερικούς πέρασε «στα ψιλά», ήταν η συγγνώμη του πρωθυπουργού του
Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου στην Τουρκία μέσω του Ταγίπ Ερντογάν, για την
απώλεια ανθρωπίνων ζωών από τον τουρκικό στόλο που κατευθυνόταν στην Γάζα το
2010. Έφτασε στο σημείο μάλιστα να συζητήσει και για αποζημίωση στις
οικογένειες των θυμάτων. Από την πλευρά του ο Ερντογάν τόνισε πόσο σημαντική είναι η φιλία των δύο
χωρών και ότι η σχέση τους είναι «ζωτικής και στρατηγική σημασίας»! (http://news247.gr/eidiseis/kosmos/news/israhl_se_toyrkia_syggnwmh_gia_toys_nekrous_sto_ploio_gia_th_gaza.2179044.html)
Χαρακτηριστική της εξομάλυνσης των σχέσεων
των δυο χωρών, είναι η δήλωση του πρώην υπουργού των εξωτερικών του Ισραήλ Alon Liel στο CNN Turk, σύμφωνα
με δημοσίευμα της Καθημερινής Κύπρου, ότι «η ομαλοποίηση των σχέσεων των δυο
χωρών θα φέρει δραματικές αλλαγές στην Ανατολική Μεσόγειο και στο ζήτημα του
φυσικού αερίου θα συνομιλήσουμε με την Τουρκία».
Εκτός από τα μέτωπα που έκλεισε η Τουρκία με
Ισραηλινούς και Κούρδους, αναθερμάνθηκαν οι σχέσεις και με τη Ρωσία, κάτι που
αποδεικνύεται με την δήλωση του πρωθυπουργού της Ρωσίας Ντιμίτρι Μεντβέντεφ σε
συνέντευξή του, ότι «τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων αποτελούν μια περίπλοκη
υπόθεση λόγω της εδαφικής διαφοράς της Κύπρου με την Τουρκία», αποδεχόμενος
έτσι τις διεκδικήσεις των Τούρκων.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να έχει κάποιος
ιδιαίτερες γνώσεις γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής για να καταλάβει τι γίνεται
στην περιοχή. Οι Τούρκοι, αφού έκλεισαν για μεγάλο διάστημα απ’ ότι φαίνεται,
τα μέτωπα με τους Ισραηλινούς και τους Κούρδους, μπορούν πλέον ανενόχλητοι να
ασχοληθούν με τους γείτονες Έλληνες και ιδιαίτερα με τις πλουτοπαραγωγικές
πηγές των δύο κρατών (Ελλάδας, Κύπρου).
Μετά τα τελευταία γεγονότα στην Κύπρο, το
νησί παύει πλέον να είναι διεθνές κέντρο χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών,
γκρεμίζεται ο πανίσχυρος τραπεζικός του τομέας, ο λαός οδηγείται σταδιακά στην
εξαθλίωση και οι Κύπριοι χάνουν κάθε συμμαχία. Αν συνυπολογίσουμε σ’ αυτά και
την κατάσταση που επικρατεί στη μητροπολιτική Ελλάδα, καταλαβαίνουμε ότι ο
Ελληνισμός διάγει ίσως μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της ύπαρξής του, με
κίνδυνο να χάσει και αυτήν την ίδια του την ύπαρξη.
Δυστυχώς, επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά,
ότι τα δύο ελληνικά κράτη είναι ανάδελφα και στερούνται συμμαχιών. Στην
πολιτική όπως είπαμε, δεν υπάρχουν φιλίες αλλά συμφέροντα. Όμως, οι φωστήρες
πολιτικοί μας, αντί τόσα χρόνια να ψάχνουν νέες συμμαχίες, μείνανε
προσκολλημένοι στο αμερικανικό άρμα και ακολουθούσαν πιστά τις εντολές της Ε.Ε.
– Γερμανίας, ενώ ήλπιζαν σε έναν άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ και ή στις
φιλικές διαθέσεις του «ξανθού γένους». Τα γεγονότα προφανώς διαψεύδουν τις
προσδοκίες μας και δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί από εδώ και
πέρα, χωρίς χρονοτριβές.
Πρώτα και κύρια απ’ όλα, πρέπει να
ακολουθηθεί ενιαία πολιτική με τους αδελφούς μας Κυπρίους. Τα δύο κράτη μπορεί
να έχουν διαφορετική πολιτική οντότητα, αλλά πρέπει να λογίζονται σαν δύο μέρη
ενός έθνους και μιας πολιτικής κοινών συμφερόντων. Ύστερα, πρέπει να γίνει
επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία, μια χώρα που δεν μπορεί να θεωρηθεί σε καμία
περίπτωση εχθρική, αντιθέτως τις δύο χώρες ενώνουν πολλά πράγματα και γι’ αυτό
πρέπει εμπράκτως να δείξουμε την θέλησή μας για επαναπροσέγγιση. Επιπλέον, θα
πρέπει να επανεξετάσουμε το ρόλο των Βαλκανίων, βάσει της ηγετικής θέσης που
έχουμε ή που είχαμε σ’ αυτά και ιδιαίτερα να προσεγγίσουμε τις ομόδοξες Σερβία
και Ρουμανία (αρκετοί δεν την συμπεριλαμβάνουν στις βαλκανικές χώρες), που
ούτως ή άλλως έχουμε αρκετούς κοινούς δεσμούς, δημιουργώντας ένα βαλκανικό τόξο.
Επίσης είναι αυτονόητο, ότι οι χώρες που υποφέρουν περισσότερο από την κρίση
είναι οι χώρες του λεγόμενου ευρωπαϊκού νότου (Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία, Ισπανία,
Πορτογαλία) και είναι προφανές, ότι πρέπει να έρθουν πιο κοντά ώστε να
αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά τη λαίλαπα, υφιστάμενη και επερχόμενη.
Τέλος, σημαντικότερη απ’ όλα ίσως είναι η
κήρυξη, όσο το δυνατόν συντομότερα, της ελληνικής ΑΟΖ (τα γεγονότα τρέχουν και
η θηλιά του μνημονίου όλο και περισσότερο σφίγγει), που πολύ σωστά τελευταία
προσπαθεί να παρουσιαστεί από τον Σαμαρά ως Ευρωπαϊκή, στη λογική ότι αφού τα
ελληνικά χέρσα σύνορα, είναι τα σύνορα της Ευρώπης, πρέπει να είναι και τα
θαλάσσια.
Όλα τα παραπάνω βέβαια, πρέπει να εφαρμοσθούν
στα πλαίσια της προσπάθειας διατήρησης της εθνικής μας ανεξαρτησίας που
απειλείται ποικιλοτρόπως και παντοιοτρόπως, είτε θέλουμε να το καταλάβουμε είτε
όχι. Όμως, για να υλοποιηθούν, απαιτείται να είναι ενωμένος ο λαός και να
υπάρχουν ηγέτες με σθένος, όραμα, χωρίς εξαρτήσεις, έτοιμοι να υπερασπιστούν τα
δίκαια του Ελληνισμού. Είθε ο Θεός να δώσει…
Παναγιώτης Δ. Κωστόπουλος
Πάτρα 24/03/2013
