Επειδή μας ρωτούν πολλοί ποιά είναι η θέση μας για τον διαγωνισμό της Eurovision, απαντούμε συνοπτικά:
Θα συμφωνούσαμε και θα είχε ο διαγωνισμός κάποιο νόημα, αν δεν υπήρχε αυτή η εμπορευματοποίηση και αν η κάθε χώρα πήγαινε με τραγούδι που να αντιπροσωπεύει την μουσική της παράδοση, με στίχο στην δική της γλώσσα και ήχο παραδοσιακό. Επίσης,θέλει πολλή συζήτηση ο τρόπος ψηφοφορίας.
Σάββατο 29 Μαΐου 2010
29 ΜΑΙΟΥ ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ!
Όπως και τότε, έτσι και σήμερα 557 χρόνια μετά, η Πόλις εάλω.
Μια μικρή διαφορά αποτελεί η απάντηση που έδωσε ο τότε «κυβερνήτης» Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, σε σχέση με τον τωρινό...
«Το δε την πόλιν σοι δούναι, ουτ' εμόν εστιν ουτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα ζωής ημών».
Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θά' ναι!!!
Μια μικρή διαφορά αποτελεί η απάντηση που έδωσε ο τότε «κυβερνήτης» Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, σε σχέση με τον τωρινό...
«Το δε την πόλιν σοι δούναι, ουτ' εμόν εστιν ουτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα ζωής ημών».
Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θά' ναι!!!
Τρίτη 25 Μαΐου 2010
«EΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ»
Λάβαμε από το Κ.Ε.Α. την παρακάτω πρόσκληση:
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (Κ.Ε.Α – Κύπρος)
και το
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «PATRIA»
συνδιοργανώνουν Πανεθνική εκδήλωση με θέμα
«EΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ»
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ «PRESIDENT», λεωφ. Κηφισίας
Τετάρτη 26 Μαίου 2010, ώρα 19:00
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
19:0Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
19:20 Χαράλαμπος Καραθάνος, πρόεδρος Συλλόγου Βορειοηπειρωτών
«Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ»
19:40 Παναγιώτης Κλεοβούλου, αντιπρόεδρος Κ.Ε.Α.
«Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΙΔΕΩΝ»
20:00 Κρίνος Μακρίδης, πρόεδρος Κ.Ε.Α.
«ΚΥΠΡΟΣ: ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ, ΡΕΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ»
20:20 Σπύρος Χατζάρας, δημοσιογράφος
«Tα εθνικά μας ζητήματα-ώρα μηδέν»
20:40 ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ: Δημήτρης Ζαφειρόπουλος, δημοσιογράφος, διευθυντής «PATRIA»
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (Κ.Ε.Α – Κύπρος)
και το
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «PATRIA»
συνδιοργανώνουν Πανεθνική εκδήλωση με θέμα
«EΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ»
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ «PRESIDENT», λεωφ. Κηφισίας
Τετάρτη 26 Μαίου 2010, ώρα 19:00
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
19:0Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
19:20 Χαράλαμπος Καραθάνος, πρόεδρος Συλλόγου Βορειοηπειρωτών
«Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ»
19:40 Παναγιώτης Κλεοβούλου, αντιπρόεδρος Κ.Ε.Α.
«Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΙΔΕΩΝ»
20:00 Κρίνος Μακρίδης, πρόεδρος Κ.Ε.Α.
«ΚΥΠΡΟΣ: ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ, ΡΕΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ»
20:20 Σπύρος Χατζάρας, δημοσιογράφος
«Tα εθνικά μας ζητήματα-ώρα μηδέν»
20:40 ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ: Δημήτρης Ζαφειρόπουλος, δημοσιογράφος, διευθυντής «PATRIA»
Έκρηξη βόμβας στο σπίτι του Μπολάνου
Ισχυρός εκρηκτικός μηχανισμός στο σπίτι του Δημάρχου της Χιμάρας και προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Γύρω στις 12.00 τα περασμένα μεσάνυχτα, εξερράγη ο μηχανισμός που άγνωστοι είχαν τοποθετήσει στην πόρτα του σπιτιού του Βασίλη Μπολάνου. Από την έκρηξη προκλήθηκαν ζημιές στο σπίτι του δημάρχου, σε σταθμευμένα αυτοκίνητα καθώς και στα γύρω σπίτια. Θαύμα χαρακτηρίζεται το γεγονός ότι δεν υπήρξαν θύματα αφού τα θραύσματα της έκρηξης εκτοξεύτηκαν σε μεγάλη απόσταση. Συγκεκριμένα: από την έκρηξη διαλύθηκε η εξώπορτα του σπιτιού του κυρίου Μπολάνου και έσπασαν όλα τα τζάμια, ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο υπέστει σοβαρές ζημιές και τέλος έσπασαν τα τζάμια των γειτονικών σπιτιών. Δεν είναι πρώτη φορά που ο κύριος Μπολάνος γίνεται στόχος τρομοκρατικής ενέργειας. Στις προηγούμενες εκλογές, εκρηκτικός μηχανισμός είχε τοποθετηθεί στο αυτοκίνητό του δημάρχου της Χιμάρας και προέδρου της μειονοτικής οργάνωσης "ΟΜΟΝΟΙΑ". Τυχαία τότε δεν είχαμε θρηνίσει θύματα.
Ώντας πρόεδρος του μοναδικού συλλογικού οργάνου των Βορειοηπειρωτών στην Αλβανία και δήμαρχος ενός δήμου του οποίου οι Αλβανοί δεν αναγνωρίζουν την ελληνικότητά του, ο κύριος Μπολάνος έχει πολλές φορές ενοχλήσει τους εθνικιστικούς κύκλους της Αλβανίας, διεκδικώντας αυτονόητα δικαιώματα για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου. Δικαιώματα τα οποία απορρέουν και από την Σύμβαση Πλαίσιο που έχει υπογράψει η Αλβανία.
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/05/blog-post_1336.html#ixzz0oxX4GU3V
Γύρω στις 12.00 τα περασμένα μεσάνυχτα, εξερράγη ο μηχανισμός που άγνωστοι είχαν τοποθετήσει στην πόρτα του σπιτιού του Βασίλη Μπολάνου. Από την έκρηξη προκλήθηκαν ζημιές στο σπίτι του δημάρχου, σε σταθμευμένα αυτοκίνητα καθώς και στα γύρω σπίτια. Θαύμα χαρακτηρίζεται το γεγονός ότι δεν υπήρξαν θύματα αφού τα θραύσματα της έκρηξης εκτοξεύτηκαν σε μεγάλη απόσταση. Συγκεκριμένα: από την έκρηξη διαλύθηκε η εξώπορτα του σπιτιού του κυρίου Μπολάνου και έσπασαν όλα τα τζάμια, ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο υπέστει σοβαρές ζημιές και τέλος έσπασαν τα τζάμια των γειτονικών σπιτιών. Δεν είναι πρώτη φορά που ο κύριος Μπολάνος γίνεται στόχος τρομοκρατικής ενέργειας. Στις προηγούμενες εκλογές, εκρηκτικός μηχανισμός είχε τοποθετηθεί στο αυτοκίνητό του δημάρχου της Χιμάρας και προέδρου της μειονοτικής οργάνωσης "ΟΜΟΝΟΙΑ". Τυχαία τότε δεν είχαμε θρηνίσει θύματα.
Ώντας πρόεδρος του μοναδικού συλλογικού οργάνου των Βορειοηπειρωτών στην Αλβανία και δήμαρχος ενός δήμου του οποίου οι Αλβανοί δεν αναγνωρίζουν την ελληνικότητά του, ο κύριος Μπολάνος έχει πολλές φορές ενοχλήσει τους εθνικιστικούς κύκλους της Αλβανίας, διεκδικώντας αυτονόητα δικαιώματα για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου. Δικαιώματα τα οποία απορρέουν και από την Σύμβαση Πλαίσιο που έχει υπογράψει η Αλβανία.
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/05/blog-post_1336.html#ixzz0oxX4GU3V
Τετάρτη 19 Μαΐου 2010
19 ΜΑΙΟΥ - ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Η Γενοκτονία των Ποντίων
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
http://www.sansimera.gr/articles/140
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
http://www.sansimera.gr/articles/140
ΚΥΠΡΙΑΚΟ - ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ
Σας παραθέτουμε ένα άρθρο από την ιστοσελίδα του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Αναλύσεων (www.elkeda.gr), μέλος της οποίας είναι και ο γνωστός συγγραφέας - ιστορικός - πολιτικός αναλυτής, Σταύρος Καρκαλέτσης.
Μέχρι την εκλογή Έρογλου, πριν λίγες εβδομάδες, οι Δημήτρης Χριστόφιας και Mehmet Ali Talat είχαν πραγματοποιήσει 71 συναντήσεις, ενώ οι βοηθοί τους των δύο διαπραγματευτικών επιτροπών συναντήθηκαν πάνω από 100 φορές. Στις συναντήσεις φάνηκε ξεκάθαρα η διαφορά διαπραγματευτικής αντίληψης. Η τουρκοκυπριακή πλευρά, με «επαγγελματικά στελέχη» και σε συνεννόηση με Άγκυρα διαπραγματεύεται μαξιμαλιστικά. Αντίθετα, η ελληνοκυπριακή πλευρά αποσαφήνισε πως ενδιαφέρεται πρώτα για λύση και μετά για τι είδους λύση αυτή θα είναι. Για αυτό, μέχρι σήμερα η ελληνοκυπριακή πλευρά προχώρησε σε μονομερείς παραχωρήσεις, χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Τι συμφώνησαν μέχρι σήμερα Χριστόφιας –Talat στο παρασκήνιο;
Κεφάλαιο Διακυβέρνησης και Κατανομής Εξουσιών: Στους τομείς και αρμοδιότητες της νέας ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Κύπρου, καθώς και στις αρμοδιότητες της νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας υπάρχουν πολύ μεγάλες συγκλίσεις των δύο πλευρών, σε ποσοστό 80% περίπου των θεμάτων. Ο πρόεδρος Χριστόφιας παραχώρησε ως γνωστόν εκ περιτροπής προεδρία στον Ταλάτ (5 χρόνια πρόεδρος της Κύπρου Έλληνας και 5 Τούρκος), παρ’ ότι οι νόμιμοι Τουρκοκύπριοι στην Κύπρο είναι σήμερα 8-9% του πληθυσμού (μαζί με τους παράνομους έποικους φθάνουν στο 30-35%). Υπάρχει μια βασική διαφωνία σε σχέση με τον τρόπο εκλογής του προέδρου κάθε 5 χρόνια, είναι όμως περισσότερο τεχνικό ζήτημα.
Κεφάλαιο Ευρωπαικών θεμάτων
Σε ό,τι αφορά το κεφάλαιο Ευρωπαϊκών Θεμάτων επιτεύχθηκε σημαντική πρόοδος, α) στο πώς η νέα Ενωμένη Ομόσπονδη Κύπρος θα αντιπροσωπεύεται στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, β) πώς θα λαμβάνονται οι σχετικές αποφάσεις στα διάφορα θεσμικά όργανα και γ) πώς οι Κανονισμοί της ΕΕ θα μεταφέρονται και θα εκτελούνται στην ομόσπονδη Κύπρο και στα δύο συνιστώντα κρατίδια.
Κεφάλαιο Οικονομίας
Σημαντικές συγκλίσεις υπάρχουν στο κεφάλαιο της οικονομίας, σε ποσοστό πάνω από 70% των επί μέρους θεμάτων. Οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι το ευρώ θα είναι το κοινό νόμισμα (σήμερα στην κατεχόμενη από την Τουρκία βόρεια Κύπρο, νόμισμα είναι η τουρκική λίρα). Στο βόρειο τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο για 2-3 χρόνια θα υπάρχουν παράλληλα ευρώ και τουρκική λίρα, έπειτα η λίρα θα αποσυρθεί. Θα υπάρχει μια ενιαία κεντρική Τράπεζα, με παράρτημα στο τουρκοκυπριακό κρατίδιο, για ένα μεταβατικό στάδιο 3-5 χρόνια. Τέλος, συμφωνήθηκε να συσταθεί ένας κοινός «ειδικός μηχανισμός» από οικονομολόγους-τεχνοκράτες, που θα ελέγχει την οικονομική σύγκλιση των δύο οικονομιών το συντομότερο δυνατό.
Εδαφικό
Μέχρι σήμερα η Τουρκία κατέχει στρατιωτικά το 37.4% της Κύπρου (ενώ οι Τουρκοκύπριοι είναι σήμερα κάτω του 10%). Στα παλαιότερα σχέδια λύσης του κυπριακού, η Τουρκία επέστρεφε στην ελληνοκυπριακή πλευρά ποσοστό εδάφους γύρω στο 5-7%. Εάν η Τουρκία επιστρέψει την πόλη της Αμμοχώστου, θα επιστρέψουν 40.000 Ελληνοκύπριοι. Έτσι, διευκολύνονται κατά΄πολύ τα σχέδια της Μ. Βρετανίας για λύση, γιατί αυτοί οι 40.000 Ελληνοκύπριοι που θα επιστρέψουν στην πόλη τους, στο δημοψήφισμα που πιθανόν θα γίνει, θα ψηφίσουν βεβαίως ΝΑΙ στο ό,ποιο σχέδιο λύσης.
Μέχρι τώρα, οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι το εδαφικό θα πρέπει να συζητηθεί στο τέλος των συνομιλιών. Εκτιμάται ότι αφού η Τουρκία θα πάρει όλα όσα θέλει από τις υποχωρήσεις της Λευκωσίας (δηλαδή νέο κράτος: ΣΥΝ- ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ), θα επιστρέψει την πόλη της Αμμοχώστου και ένα ποσοστό εδάφους περίπου 7% στην ελληνοκυπριακή πλευρά, πράγμα που θα ανατρέψει το αναμενόμενο αποτέλεσμα σε ένα δημοψήφισμα, αφού πολλοί Ελληνοκύπριοι θα ψηφίσουν πλέον υπέρ αυτής της λύσης.
Περιουσιακό – Επιστροφές περιουσιών
Η τελευταία απόφαση του ΕΔΑΔ (Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) σε ό,τι αφορά το περιουσιακό, απόφαση με καθαρά πολιτικά κριτήρια (παρασκηνιακές παρεμβάσεις Μ. Βρετανίας, Ολλανδίας, Σουηδίας), ανατρέπει την μέχρι τώρα πρακτική του ΕΔΑΔ υπέρ της Κύπρου. Το ΕΔΑΔ στις 05.03.2010 σε διευρυμένη σύνθεση (με 17 δικαστές και απόφαση η οποία λήφθηκε κατά πλειοψηφία) αναγνωρίζει την μέχρι σήμερα παράνομη «επιτροπή αποζημιώσεων» στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου. Το ΕΔΑΔ αναγνωρίζει την τουρκοκυπριακή επιτροπή ως «νόμιμο και αποτελεσματικό εσωτερικό ένδικο μέσο» και για πρώτη φορά στέλνει Ελληνοκύπριους πρόσφυγες στην «επιτροπή αποζημιώσεων» του ψευδοκράτους. Το ΕΔΑΔ, με την απόφασή του αυτή, ενώ μέχρι σήμερα δεχόταν (και δικαίωνε) τους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες, τώρα τους καλεί να προσφεύγουν στην «επιτροπή αποζημιώσεων» και ακολούθως στο τουρκοκυπριακό «ανώτατο διοικητικό δικαστήριο» (διαδικασία που θα απαιτεί 5-8 χρόνια δικαστικών αγώνων). Αν δεν ικανοποιηθούν οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες, μόνο τότε θα μπορούν να προσφύγουν στο ΕΔΑΔ.
Στο ζήτημα, Χριστόφιας- Talat συμφώνησαν κατ’ αρχήν για 3 λύσεις για τους πρόσφυγες:
1. Ανταλλαγή (δηλαδή να ξεχάσει ο Ελληνοκύπριος πρόσφυγας το νόμιμο σπίτι του στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο και να λάβει περιουσία Τουρκοκύπριου πρόσφυγα στη νότια Κύπρο). Αυτό είναι δύσκολο να εφαρμοστεί, γιατί από τον πόλεμο του 1974 οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες είναι 190.000 και οι Τουρκοκύπριοι πρόσφυγες μόνο 55.000.
2. Αποζημίωση (δηλαδή πάλι να ξεχάσει ο Ελληνοκύπριος πρόσφυγας το νόμιμο σπίτι του στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο και να πάρει από την επιτροπή αποζημιώσεων του ψευδοκράτους χρηματική αποζημίωση). Eίναι το πιθανότερο σενάριο.
3. Αποκατάσταση (δηλαδή ο Ελληνοκύπριος πρόσφυγας να επιστρέψει στο νόμιμο σπίτι του). Και αυτό είναι όμως δύσκολο να εφαρμοστεί, αφού η Τουρκία κατέχει σήμερα το 37.4% του εδάφους της Κύπρου και θα επιστρέψει πολύ μικρό ποσοστό.
Η βασική διαφωνία έγκειται στο ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά επιμένει ότι ο νόμιμος ιδιοκτήτης της περιουσίας θα πρέπει να αποφασίσει ο ίδιος ποιά από τις 3 παραπάνω λύσεις επιθυμεί. Η τουρκοκυπριακή πλευρά επιμένει πως πρέπει να ιδρυθεί μια «ανεξάρτητη επιτροπή περιουσιών» που αυτή θα αποφασίζει την λύση για κάθε πρόσφυγα.
Έποικοι
Η Τουρκία μετέφερε ως γνωστόν από το 1974 έως το 2010 πάνω από 200.000 έποικους στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο για να αλλάξει υπέρ της την δημογραφία. Ο Χριστόφιας αποδέχθηκε με την έναρξη των συνομιλιών να παραμείνουν μετά τη λύση 50.000 Τούρκοι έποικοι και οι υπόλοιποι να επιστρέψουν στην Τουρκία. Η Άγκυρα δεν δέχεται καμμία υποχώρηση και τονίζει συνέχεια πως οι «εργάτες από την Τουρκία» (έτσι αποκαλούν τους έποικους) είναι ήδη 10 και 20 χρόνια στην βόρεια Κύπρο και θα παραμείνουν όλοι εκεί για «ανθρωπιστικούς λόγους». Η Τουρκία, αν φθάσουμε σε τελική λύση του κυπριακού, και για να ψηφίσουν οι Ελληνοκύπριοι ΝΑΙ στην λύση, θα ανακοινώσει πιθανότατα πως «επιστρέφουν στην Τουρκία 40 ή 50.000 έποικοι». Έτσι κι αλλιώς, μπορεί μετά τη λύση αυτοί σιγά σιγά να ξαναεπιστρέψουν, αφού το ελληνοκυπριακό συνιστών κρατίδιο δεν θα μπορεί να ασκήσει έλεγχο στην δημογραφία του τουρκοκυπριακού κρατιδίου.ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ
ΤΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
Με τον Ντερβίς Έρογλου, η Τουρκία θα έχει την πολυτέλεια να παρουσιάζεται «εποικοδομητική» στο κυπριακό, γιατί θα ισχυρίζεται ότι πιέζει τον «σκληρό και αδιάλλακτο» Έρογλου για λύση. Ο πρόεδρος Χριστόφιας θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Για δύο λόγους:
1. Έκανε ήδη σημαντικές (και μονομερείς) υποχωρήσεις στους Τούρκους (έποικοι, εκ περιτροπής προεδρία) και τον έχουν αφήσει μόνο όλα πλέον τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου. Ακόμη και ο ΔΗ.ΣΥ. εδώ και έναν μήνα τον κριτικάρει σφοδρά για «απαράδεκτες υποχωρήσεις». Ο πρόεδρος φλερτάρει λύση και δημοψήφισμα χωρίς την (απαραίτητη) πολιτική συναίνεση από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου.
2. Η Ελλάδα, με την οικονομία της στο χειρότερο σημείο, υποφέρει (και) γεωστρατηγικά, αφήνοντας (για πολλοστή φορά) μόνη την Κύπρο. Αυτό φάνηκε πολύ έντονα στην τελευταία επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου στην Λευκωσία 12-13 Απριλίου. Η Κύπρος γνωρίζει ότι πρακτικά από την Ελλάδα δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτα, για να αλλάξει έστω κατ’ ελάχιστον τους συσχετισμούς με την Τουρκία.
Πως θα πιέσει όμως η Μ. Βρετανία την ελληνική πλευρά;
1. Η πρόσφατη (πολιτική και όχι νομική) απόφαση του ΕΔΑΔ (Ευρωπαικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) κατά της Κύπρου εξαφανίζει και την τελευταία ελπίδα για λύση στοιχειωδώς συμβατή προς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για αυτό πίεσαν το ΕΔΑΔ η Αγγλία αλλά και κάποιες άλλες χώρες: Για να είναι η Κύπρος μετά την απόφαση ΕΔΑΔ ανίσχυρη νομικά και να υποκύψει ευκολότερα σε λύση τύπου Ανάν.
2. Ο επίτροπος για την διεύρυνση Stefan Fule, ο οποίος δουλεύει μεθοδικά για άρση της «απομόνωσης» των Τουρκοκυπρίων, μέσω προώθησης κανονισμού απ’ ευθείας εμπορίου Ε.Ε. – κατεχόμενης βόρειας Κύπρου. Για τον ίδιο στόχο εργάζεται παρασκηνιακά και ο Ολλανδός ευρωβουλευτής και επικεφαλής της κοινής κοινοβουλευτικής επιτροπής Ε.Ε. – Τουρκίας, Υοst Lakentaik, ο οποίος βολιδοσκοπεί αλλά και επηρεάζει τη στάση χωρών της Ε.Ε. για το απ’ ευθείας εμπόριο Ε.Ε. – κατεχόμενης βόρειας Κύπρου.
Τυχόν υιοθέτηση του κανονισμού (πολύ πιθανό σενάριο), θα σημάνει στην πράξη ταϊβαν-οποίηση της βόρειας Κύπρου. Θα είναι παραβίαση και του διεθνούς δικαίου και του ευρωπαϊκού δικαίου, που θα παραπέμπει σε κανονικές και πλήρεις εμπορικές σχέσεις μεταξύ της Ε.Ε. και ψευδοκράτους. Όμως οι κατεχόμενες από την Τουρκία περιοχές είναι αναπόσπαστο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, με βάση τη Συνθήκη Προσχώρησης της Κύπρου στην Ε.Ε. Αν αρχίσει το απ’ ευθείας εμπόριο και ταυτόχρονα η Τουρκία καταργήσει το εμπάργκο σε βάρος των πλοίων και των αεροσκαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, φεύγει για την Άγκυρα το άγχος εκπλήρωσης των συμβατικών της υποχρεώσεων προς την Ε.Ε. και την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο σχετικός κανονισμός μετά από την Ευρωβουλή θα πάει στο Ευρωπαικό Συμβούλιο, όπου απόφαση θα ληφθεί όχι με απόλυτη ομοφωνία αλλά με πλειοψηφία, και θα εγκριθεί (με αρνητικές πιθανώς μόνο Ελλάδα, Γαλλία και Αυστρία). Πρώτα δηλαδή άρση των «εμπάργκο» και μετά «αμοιβαία αναγνώριση»:
-Η Τουρκία θα αναγνωρίσει μεν Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά όχι ολόκληρη την Κύπρο, όπως αυτή εισήλθε στην Ε.Ε. ως πλήρες μέλος. Η Τουρκία θα αναγνωρίσει την Κύπρο με συνοδευτική δήλωση πως αναγνωρίζει μόνο τις περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας που είναι υπό ελληνοκυπριακό έλεγχο.
- η Κυπριακή Δημοκρατία ταυτόχρονα θα αναγνωρίσει τον κατεχόμενο βορρά της Κύπρου ως μελλοντικό συνεταιρικό συνιστών κράτος (state). Έτσι το μέχρι σήμερα ψευδο-κράτος, θα αναβαθμιστεί αυτόματα σε χωριστή πολιτική οντότητα. Το ψευδοκράτος στην βόρεια Κύπρο θα είναι ανοιχτό για εμπόριο και οικονομικές σχέσεις με όλο τον κόσμο, όπως ακριβώς η Ταιβάν. Όχι δηλαδή διεθνώς αναγνωρισμένο από όλους κράτος, αλλά μια λειτουργική πολιτική οντότητα που στην πράξη θα είναι σαν κράτος. Η Τουρκία θα εμφανιστεί έτσι διαλλακτική στη διεθνή κοινή γνώμη και αμέσως μετά θα ανοίξουν τα 8 παγωμένα κεφάλαια διαπραγμάτευσης Τουρκίας-Ε.Ε.
Έτσι η Κύπρος οδηγείται, αν μεν βρεθεί και συμφωνηθεί λύση, σε λύση συν-ομοσπονδίας, με όχι λειτουργικό μοντέλο διακυβέρνησης, με υπερ-εξουσίες στους Τουρκοκύπριους (και εποίκους), δίχως ένοπλες δυνάμεις και ισχύ, όπως ακριβώς θέλουν οι ΗΠΑ και η Μ. Βρετανία. Αν πάλι δεν βρεθεί λύση στο κυπριακό λόγω του τουρκικού μαξιμαλισμού και ο Χριστόφιας αναγκαστεί να σταματήσει τις συνομιλίες, θα ακολουθηθεί το παραπάνω σενάριο, ή παραλλαγή αυτού: η Τουρκία μετά τον κανονισμό για το απ’ ευθείας εμπόριο, θα αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία (πάντα μέσα στα εδαφικά όρια που η Κυπριακή Δημοκρατία ασκεί έλεγχο). Τα κατεχόμενα «ταιβαν-οποιούνται» και ανοίγουν τα 8 κεφάλαια Τουρκίας-Ε.Ε. που τώρα είναι παγωμένα. Και η Τουρκία θα προχωρά πλέον ελεύθερα και ανεμπόδιστα προς μια μελλοντική ένταξη στην Ε.Ε.
Μέχρι την εκλογή Έρογλου, πριν λίγες εβδομάδες, οι Δημήτρης Χριστόφιας και Mehmet Ali Talat είχαν πραγματοποιήσει 71 συναντήσεις, ενώ οι βοηθοί τους των δύο διαπραγματευτικών επιτροπών συναντήθηκαν πάνω από 100 φορές. Στις συναντήσεις φάνηκε ξεκάθαρα η διαφορά διαπραγματευτικής αντίληψης. Η τουρκοκυπριακή πλευρά, με «επαγγελματικά στελέχη» και σε συνεννόηση με Άγκυρα διαπραγματεύεται μαξιμαλιστικά. Αντίθετα, η ελληνοκυπριακή πλευρά αποσαφήνισε πως ενδιαφέρεται πρώτα για λύση και μετά για τι είδους λύση αυτή θα είναι. Για αυτό, μέχρι σήμερα η ελληνοκυπριακή πλευρά προχώρησε σε μονομερείς παραχωρήσεις, χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Τι συμφώνησαν μέχρι σήμερα Χριστόφιας –Talat στο παρασκήνιο;
Κεφάλαιο Διακυβέρνησης και Κατανομής Εξουσιών: Στους τομείς και αρμοδιότητες της νέας ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Κύπρου, καθώς και στις αρμοδιότητες της νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας υπάρχουν πολύ μεγάλες συγκλίσεις των δύο πλευρών, σε ποσοστό 80% περίπου των θεμάτων. Ο πρόεδρος Χριστόφιας παραχώρησε ως γνωστόν εκ περιτροπής προεδρία στον Ταλάτ (5 χρόνια πρόεδρος της Κύπρου Έλληνας και 5 Τούρκος), παρ’ ότι οι νόμιμοι Τουρκοκύπριοι στην Κύπρο είναι σήμερα 8-9% του πληθυσμού (μαζί με τους παράνομους έποικους φθάνουν στο 30-35%). Υπάρχει μια βασική διαφωνία σε σχέση με τον τρόπο εκλογής του προέδρου κάθε 5 χρόνια, είναι όμως περισσότερο τεχνικό ζήτημα.
Κεφάλαιο Ευρωπαικών θεμάτων
Σε ό,τι αφορά το κεφάλαιο Ευρωπαϊκών Θεμάτων επιτεύχθηκε σημαντική πρόοδος, α) στο πώς η νέα Ενωμένη Ομόσπονδη Κύπρος θα αντιπροσωπεύεται στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, β) πώς θα λαμβάνονται οι σχετικές αποφάσεις στα διάφορα θεσμικά όργανα και γ) πώς οι Κανονισμοί της ΕΕ θα μεταφέρονται και θα εκτελούνται στην ομόσπονδη Κύπρο και στα δύο συνιστώντα κρατίδια.
Κεφάλαιο Οικονομίας
Σημαντικές συγκλίσεις υπάρχουν στο κεφάλαιο της οικονομίας, σε ποσοστό πάνω από 70% των επί μέρους θεμάτων. Οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι το ευρώ θα είναι το κοινό νόμισμα (σήμερα στην κατεχόμενη από την Τουρκία βόρεια Κύπρο, νόμισμα είναι η τουρκική λίρα). Στο βόρειο τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο για 2-3 χρόνια θα υπάρχουν παράλληλα ευρώ και τουρκική λίρα, έπειτα η λίρα θα αποσυρθεί. Θα υπάρχει μια ενιαία κεντρική Τράπεζα, με παράρτημα στο τουρκοκυπριακό κρατίδιο, για ένα μεταβατικό στάδιο 3-5 χρόνια. Τέλος, συμφωνήθηκε να συσταθεί ένας κοινός «ειδικός μηχανισμός» από οικονομολόγους-τεχνοκράτες, που θα ελέγχει την οικονομική σύγκλιση των δύο οικονομιών το συντομότερο δυνατό.
Εδαφικό
Μέχρι σήμερα η Τουρκία κατέχει στρατιωτικά το 37.4% της Κύπρου (ενώ οι Τουρκοκύπριοι είναι σήμερα κάτω του 10%). Στα παλαιότερα σχέδια λύσης του κυπριακού, η Τουρκία επέστρεφε στην ελληνοκυπριακή πλευρά ποσοστό εδάφους γύρω στο 5-7%. Εάν η Τουρκία επιστρέψει την πόλη της Αμμοχώστου, θα επιστρέψουν 40.000 Ελληνοκύπριοι. Έτσι, διευκολύνονται κατά΄πολύ τα σχέδια της Μ. Βρετανίας για λύση, γιατί αυτοί οι 40.000 Ελληνοκύπριοι που θα επιστρέψουν στην πόλη τους, στο δημοψήφισμα που πιθανόν θα γίνει, θα ψηφίσουν βεβαίως ΝΑΙ στο ό,ποιο σχέδιο λύσης.
Μέχρι τώρα, οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι το εδαφικό θα πρέπει να συζητηθεί στο τέλος των συνομιλιών. Εκτιμάται ότι αφού η Τουρκία θα πάρει όλα όσα θέλει από τις υποχωρήσεις της Λευκωσίας (δηλαδή νέο κράτος: ΣΥΝ- ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ), θα επιστρέψει την πόλη της Αμμοχώστου και ένα ποσοστό εδάφους περίπου 7% στην ελληνοκυπριακή πλευρά, πράγμα που θα ανατρέψει το αναμενόμενο αποτέλεσμα σε ένα δημοψήφισμα, αφού πολλοί Ελληνοκύπριοι θα ψηφίσουν πλέον υπέρ αυτής της λύσης.
Περιουσιακό – Επιστροφές περιουσιών
Η τελευταία απόφαση του ΕΔΑΔ (Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) σε ό,τι αφορά το περιουσιακό, απόφαση με καθαρά πολιτικά κριτήρια (παρασκηνιακές παρεμβάσεις Μ. Βρετανίας, Ολλανδίας, Σουηδίας), ανατρέπει την μέχρι τώρα πρακτική του ΕΔΑΔ υπέρ της Κύπρου. Το ΕΔΑΔ στις 05.03.2010 σε διευρυμένη σύνθεση (με 17 δικαστές και απόφαση η οποία λήφθηκε κατά πλειοψηφία) αναγνωρίζει την μέχρι σήμερα παράνομη «επιτροπή αποζημιώσεων» στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου. Το ΕΔΑΔ αναγνωρίζει την τουρκοκυπριακή επιτροπή ως «νόμιμο και αποτελεσματικό εσωτερικό ένδικο μέσο» και για πρώτη φορά στέλνει Ελληνοκύπριους πρόσφυγες στην «επιτροπή αποζημιώσεων» του ψευδοκράτους. Το ΕΔΑΔ, με την απόφασή του αυτή, ενώ μέχρι σήμερα δεχόταν (και δικαίωνε) τους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες, τώρα τους καλεί να προσφεύγουν στην «επιτροπή αποζημιώσεων» και ακολούθως στο τουρκοκυπριακό «ανώτατο διοικητικό δικαστήριο» (διαδικασία που θα απαιτεί 5-8 χρόνια δικαστικών αγώνων). Αν δεν ικανοποιηθούν οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες, μόνο τότε θα μπορούν να προσφύγουν στο ΕΔΑΔ.
Στο ζήτημα, Χριστόφιας- Talat συμφώνησαν κατ’ αρχήν για 3 λύσεις για τους πρόσφυγες:
1. Ανταλλαγή (δηλαδή να ξεχάσει ο Ελληνοκύπριος πρόσφυγας το νόμιμο σπίτι του στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο και να λάβει περιουσία Τουρκοκύπριου πρόσφυγα στη νότια Κύπρο). Αυτό είναι δύσκολο να εφαρμοστεί, γιατί από τον πόλεμο του 1974 οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες είναι 190.000 και οι Τουρκοκύπριοι πρόσφυγες μόνο 55.000.
2. Αποζημίωση (δηλαδή πάλι να ξεχάσει ο Ελληνοκύπριος πρόσφυγας το νόμιμο σπίτι του στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο και να πάρει από την επιτροπή αποζημιώσεων του ψευδοκράτους χρηματική αποζημίωση). Eίναι το πιθανότερο σενάριο.
3. Αποκατάσταση (δηλαδή ο Ελληνοκύπριος πρόσφυγας να επιστρέψει στο νόμιμο σπίτι του). Και αυτό είναι όμως δύσκολο να εφαρμοστεί, αφού η Τουρκία κατέχει σήμερα το 37.4% του εδάφους της Κύπρου και θα επιστρέψει πολύ μικρό ποσοστό.
Η βασική διαφωνία έγκειται στο ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά επιμένει ότι ο νόμιμος ιδιοκτήτης της περιουσίας θα πρέπει να αποφασίσει ο ίδιος ποιά από τις 3 παραπάνω λύσεις επιθυμεί. Η τουρκοκυπριακή πλευρά επιμένει πως πρέπει να ιδρυθεί μια «ανεξάρτητη επιτροπή περιουσιών» που αυτή θα αποφασίζει την λύση για κάθε πρόσφυγα.
Έποικοι
Η Τουρκία μετέφερε ως γνωστόν από το 1974 έως το 2010 πάνω από 200.000 έποικους στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο για να αλλάξει υπέρ της την δημογραφία. Ο Χριστόφιας αποδέχθηκε με την έναρξη των συνομιλιών να παραμείνουν μετά τη λύση 50.000 Τούρκοι έποικοι και οι υπόλοιποι να επιστρέψουν στην Τουρκία. Η Άγκυρα δεν δέχεται καμμία υποχώρηση και τονίζει συνέχεια πως οι «εργάτες από την Τουρκία» (έτσι αποκαλούν τους έποικους) είναι ήδη 10 και 20 χρόνια στην βόρεια Κύπρο και θα παραμείνουν όλοι εκεί για «ανθρωπιστικούς λόγους». Η Τουρκία, αν φθάσουμε σε τελική λύση του κυπριακού, και για να ψηφίσουν οι Ελληνοκύπριοι ΝΑΙ στην λύση, θα ανακοινώσει πιθανότατα πως «επιστρέφουν στην Τουρκία 40 ή 50.000 έποικοι». Έτσι κι αλλιώς, μπορεί μετά τη λύση αυτοί σιγά σιγά να ξαναεπιστρέψουν, αφού το ελληνοκυπριακό συνιστών κρατίδιο δεν θα μπορεί να ασκήσει έλεγχο στην δημογραφία του τουρκοκυπριακού κρατιδίου.ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ
ΤΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
Με τον Ντερβίς Έρογλου, η Τουρκία θα έχει την πολυτέλεια να παρουσιάζεται «εποικοδομητική» στο κυπριακό, γιατί θα ισχυρίζεται ότι πιέζει τον «σκληρό και αδιάλλακτο» Έρογλου για λύση. Ο πρόεδρος Χριστόφιας θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Για δύο λόγους:
1. Έκανε ήδη σημαντικές (και μονομερείς) υποχωρήσεις στους Τούρκους (έποικοι, εκ περιτροπής προεδρία) και τον έχουν αφήσει μόνο όλα πλέον τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου. Ακόμη και ο ΔΗ.ΣΥ. εδώ και έναν μήνα τον κριτικάρει σφοδρά για «απαράδεκτες υποχωρήσεις». Ο πρόεδρος φλερτάρει λύση και δημοψήφισμα χωρίς την (απαραίτητη) πολιτική συναίνεση από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου.
2. Η Ελλάδα, με την οικονομία της στο χειρότερο σημείο, υποφέρει (και) γεωστρατηγικά, αφήνοντας (για πολλοστή φορά) μόνη την Κύπρο. Αυτό φάνηκε πολύ έντονα στην τελευταία επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου στην Λευκωσία 12-13 Απριλίου. Η Κύπρος γνωρίζει ότι πρακτικά από την Ελλάδα δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτα, για να αλλάξει έστω κατ’ ελάχιστον τους συσχετισμούς με την Τουρκία.
Πως θα πιέσει όμως η Μ. Βρετανία την ελληνική πλευρά;
1. Η πρόσφατη (πολιτική και όχι νομική) απόφαση του ΕΔΑΔ (Ευρωπαικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) κατά της Κύπρου εξαφανίζει και την τελευταία ελπίδα για λύση στοιχειωδώς συμβατή προς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για αυτό πίεσαν το ΕΔΑΔ η Αγγλία αλλά και κάποιες άλλες χώρες: Για να είναι η Κύπρος μετά την απόφαση ΕΔΑΔ ανίσχυρη νομικά και να υποκύψει ευκολότερα σε λύση τύπου Ανάν.
2. Ο επίτροπος για την διεύρυνση Stefan Fule, ο οποίος δουλεύει μεθοδικά για άρση της «απομόνωσης» των Τουρκοκυπρίων, μέσω προώθησης κανονισμού απ’ ευθείας εμπορίου Ε.Ε. – κατεχόμενης βόρειας Κύπρου. Για τον ίδιο στόχο εργάζεται παρασκηνιακά και ο Ολλανδός ευρωβουλευτής και επικεφαλής της κοινής κοινοβουλευτικής επιτροπής Ε.Ε. – Τουρκίας, Υοst Lakentaik, ο οποίος βολιδοσκοπεί αλλά και επηρεάζει τη στάση χωρών της Ε.Ε. για το απ’ ευθείας εμπόριο Ε.Ε. – κατεχόμενης βόρειας Κύπρου.
Τυχόν υιοθέτηση του κανονισμού (πολύ πιθανό σενάριο), θα σημάνει στην πράξη ταϊβαν-οποίηση της βόρειας Κύπρου. Θα είναι παραβίαση και του διεθνούς δικαίου και του ευρωπαϊκού δικαίου, που θα παραπέμπει σε κανονικές και πλήρεις εμπορικές σχέσεις μεταξύ της Ε.Ε. και ψευδοκράτους. Όμως οι κατεχόμενες από την Τουρκία περιοχές είναι αναπόσπαστο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, με βάση τη Συνθήκη Προσχώρησης της Κύπρου στην Ε.Ε. Αν αρχίσει το απ’ ευθείας εμπόριο και ταυτόχρονα η Τουρκία καταργήσει το εμπάργκο σε βάρος των πλοίων και των αεροσκαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, φεύγει για την Άγκυρα το άγχος εκπλήρωσης των συμβατικών της υποχρεώσεων προς την Ε.Ε. και την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο σχετικός κανονισμός μετά από την Ευρωβουλή θα πάει στο Ευρωπαικό Συμβούλιο, όπου απόφαση θα ληφθεί όχι με απόλυτη ομοφωνία αλλά με πλειοψηφία, και θα εγκριθεί (με αρνητικές πιθανώς μόνο Ελλάδα, Γαλλία και Αυστρία). Πρώτα δηλαδή άρση των «εμπάργκο» και μετά «αμοιβαία αναγνώριση»:
-Η Τουρκία θα αναγνωρίσει μεν Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά όχι ολόκληρη την Κύπρο, όπως αυτή εισήλθε στην Ε.Ε. ως πλήρες μέλος. Η Τουρκία θα αναγνωρίσει την Κύπρο με συνοδευτική δήλωση πως αναγνωρίζει μόνο τις περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας που είναι υπό ελληνοκυπριακό έλεγχο.
- η Κυπριακή Δημοκρατία ταυτόχρονα θα αναγνωρίσει τον κατεχόμενο βορρά της Κύπρου ως μελλοντικό συνεταιρικό συνιστών κράτος (state). Έτσι το μέχρι σήμερα ψευδο-κράτος, θα αναβαθμιστεί αυτόματα σε χωριστή πολιτική οντότητα. Το ψευδοκράτος στην βόρεια Κύπρο θα είναι ανοιχτό για εμπόριο και οικονομικές σχέσεις με όλο τον κόσμο, όπως ακριβώς η Ταιβάν. Όχι δηλαδή διεθνώς αναγνωρισμένο από όλους κράτος, αλλά μια λειτουργική πολιτική οντότητα που στην πράξη θα είναι σαν κράτος. Η Τουρκία θα εμφανιστεί έτσι διαλλακτική στη διεθνή κοινή γνώμη και αμέσως μετά θα ανοίξουν τα 8 παγωμένα κεφάλαια διαπραγμάτευσης Τουρκίας-Ε.Ε.
Έτσι η Κύπρος οδηγείται, αν μεν βρεθεί και συμφωνηθεί λύση, σε λύση συν-ομοσπονδίας, με όχι λειτουργικό μοντέλο διακυβέρνησης, με υπερ-εξουσίες στους Τουρκοκύπριους (και εποίκους), δίχως ένοπλες δυνάμεις και ισχύ, όπως ακριβώς θέλουν οι ΗΠΑ και η Μ. Βρετανία. Αν πάλι δεν βρεθεί λύση στο κυπριακό λόγω του τουρκικού μαξιμαλισμού και ο Χριστόφιας αναγκαστεί να σταματήσει τις συνομιλίες, θα ακολουθηθεί το παραπάνω σενάριο, ή παραλλαγή αυτού: η Τουρκία μετά τον κανονισμό για το απ’ ευθείας εμπόριο, θα αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία (πάντα μέσα στα εδαφικά όρια που η Κυπριακή Δημοκρατία ασκεί έλεγχο). Τα κατεχόμενα «ταιβαν-οποιούνται» και ανοίγουν τα 8 κεφάλαια Τουρκίας-Ε.Ε. που τώρα είναι παγωμένα. Και η Τουρκία θα προχωρά πλέον ελεύθερα και ανεμπόδιστα προς μια μελλοντική ένταξη στην Ε.Ε.
Συναλλαγές με barcode - Προετοιμάζουν το έδαφος;;;
Συναλλαγές με barcode προαναγγέλει το υπουργείο Οικονομικών για όλους τους φορολογούμενους από το 2011 για να μας βγάλουν, όπως λένε, από τον κόπο να μαζεύουμε αποδείξεις. Κάθε φορολογούμενος θα...
διαθέτει το δικό του barcode με το οποίο θα αναγνωρίζεται από τα συστήματα του υπουργείου όταν επιχειρεί να κάνει μία συναλλαγή, έτσι ώστε να μην χρειάζεται απόδειξη πλέον… Τί μας θυμίζει αυτό το μέτρο, τί μας θυμίζει…
http://troktiko.blogspot.com/2010/05/barcode.html
διαθέτει το δικό του barcode με το οποίο θα αναγνωρίζεται από τα συστήματα του υπουργείου όταν επιχειρεί να κάνει μία συναλλαγή, έτσι ώστε να μην χρειάζεται απόδειξη πλέον… Τί μας θυμίζει αυτό το μέτρο, τί μας θυμίζει…
http://troktiko.blogspot.com/2010/05/barcode.html
Πέμπτη 6 Μαΐου 2010
Η Ελλάδα σήμερα θρηνεί…
Πρώτα και πάνω απ΄ όλα, η Ελλάδα σήμερα θρηνεί για τις ζωές των ανθρώπων που χάθηκαν όταν «αντιεξουσιαστές» πυρπόλησαν υποκατάστημα τράπεζας στην Αθήνα. Θρηνεί επίσης τις μέρες ευημερίας που αποτελούν παρελθόν. Όμως, μεγάλη θλίψη σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους, προκαλεί η «ανεκμετάλλευτη» οργή του ελληνικού λαού.
Αρκετό καιρό τώρα τα πράγματα έδειχναν ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε μέτρα στήριξης της οικονομίας από τους ευρωπαίους και τους διεθνείς εταίρους μας (;;;), αλλά γκρεμίσματος του λαού. Η οργή φούσκωνε τα πνευμόνια των εργαζομένων που ένιωθαν να αδικούνται, καλούμενοι να ξεπληρώσουν ένα χρέος που δημιούργησαν άλλοι (όταν βέβαια δεν ήταν και οι ίδιοι συνυπεύθυνοι) και να δώσουν χρήματα για την στήριξη της οικονομίας από το υστέρημά τους και όχι από το περίσσευμα των πλουσίων.
Αφού λοιπόν όλοι περίμεναν το ξέσπασμα της οργής, κάποιοι ήταν προετοιμασμένοι και κάποιοι όχι. Προετοιμασμένοι βρέθηκαν αυτοί οι οποίοι κατευθύνουν τους γνωστούς-πασίγνωστους δολοφόνους αντιεξουσιαστές, οδηγώντας τους για μια ακόμα φορά όπου αυτοί θέλουν και χρησιμοποιώντας τους όπως αυτοί θέλουν. Προετοιμασμένα ήταν και τα κόμματα να καπηλευτούν την ευκαιρία. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να παίξει το ρόλο της υπεύθυνης κυβέρνησης που ζητά την βοήθεια του Δ.Ν.Τ. για να σώσει τη χώρα, η Ν.Δ. για να επιτεθεί στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. για λάθος χειρισμούς, το ΚΚΕ για να πάρει κι’ άλλους εργαζόμενους με το μέρος του, ο ΛΑ.Ο.Σ. για να περάσει στον κόσμο την εικόνα του σοβαρού κόμματος που συναινεί για το καλό της πατρίδας και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να καλέσει τον κόσμο σε εξέγερση.
Κάθε σκεπτόμενος Έλληνας που δεν δέχεται αδιαμαρτύρητα τα σχέδια της κυβέρνησης μέσω Δ.Ν.Τ., ή για να μιλήσουμε ξεκάθαρα τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων, προβληματίστηκε και προβληματίζεται για το ποια θα πρέπει να είναι η αντίδρασή του.
Αυτή τη στιγμή είναι λογικό να εξεγείρεται το λαϊκό κίνημα και λέγοντας λαϊκό κίνημα δεν εννοούμε σε καμία περίπτωση τους στρατευμένους του ΠΑ.ΜΕ., ούτε τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ούτε τους αναρχικούς - αντιεξουσιαστές, ούτε τις ακροαριστερές γκρούπες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά ούτε και τις ακροδεξιές καρικατούρες. Εννοούμε τον απλό λαό που πέρα από τα κόμματα θέλει να σχηματοποιήσει την αντίδρασή του και δεν ξέρει από πού να πιαστεί και ποιόν να ακολουθήσει. Στο δρόμο βρίσκονται οι προαναφερθείσες ομάδες, οι οποίες δεν εκφράζουν τον λαό, αλλά προφανώς εξυπηρετούν το σύστημα. Έτσι, αποφεύγουν να βρίσκεται στο δρόμο ο λαός, γιατί γίνεται επικίνδυνος… Είναι ένας γίγαντας που κοιμάται και δεν θέλουν να ξυπνήσει.
Έχει περάσει στον λαό η εικόνα ότι καίγοντας ένα κατάστημα μιας πολυεθνικής ή μια τράπεζα, γίνεται επανάσταση. Εμείς πιστεύουμε ότι έτσι δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Τα καταστήματα αυτά είναι ασφαλισμένα και στην περίπτωση που δεν είναι, οι μεγαλοεπιχειρήσεις και οι τράπεζες έχουν τόόόόσα λεφτά να τα φτιάξουν, χρεώνοντας πολλές φορές έμμεσα τον λαό. Το καλύτερο που καταφέρνουνε είναι να στρέψουν τους πολίτες τον έναν απέναντι στον άλλο και να χτυπήσουν αθώους και μεροκαματιάρηδες που δεν φταίνε σε τίποτα. Αυτό που πρέπει να χτυπηθεί είναι το πίσω μέρος της βιτρίνας και αυτό είναι το σύστημα. Το σύστημα που εκτρέφει την ασυδοσία των τραπεζών και των πολυεθνικών, που αντιλαμβάνεται ο λαός στα προϊόντα και τις τιμές τους.
Όμως με όλα αυτά που είδαμε να γίνονται σήμερα τρομάξαμε. Τρομάξαμε με την εικόνα που είδαμε στη βουλή αλλά και στα τηλεοπτικά παράθυρα, δηλαδή να τσακώνονται πολύ άγρια το Κ.Κ.Ε και ο ΛΑ.Ο.Σ. μοιράζοντας ευθύνες για τα «παρατράγουδα» των διαδηλώσεων. Εμείς δεν θα πούμε ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο, ας το κρίνει ο κόσμος. Τρομάξαμε που τους ακούγαμε να μιλούν για υψηλές έννοιες όπως η νομιμότητα, η συνταγματικότητα και η δημοκρατία και να τις χρησιμοποιούν κατά το δοκούν δίνοντας σ’ αυτές το νόημα που τους συνέφερε. Και τρομάξαμε συγκεκριμένα με την ιδέα ενός κατασκευασμένου διχασμού...
Τρομάξαμε επίσης με την εικόνα της βουλής και της αστυνόμευσής της, αλλά τρομάξαμε περισσότερο με την σκέψη ότι κάποιοι φαίνεται να ονειρεύονται ακόμα την δικτατορία του προλεταριάτου μέσα από μια επικείμενη επανάσταση και κάποιοι άλλοι, μια νέα δικτατορία συνταγματαρχών. Οι καιροί είναι περίεργοι και επικίνδυνοι…
Δυστυχώς ο λαός λειτουργεί σαν μάζα. Δεν υπάρχουν ή δεν φαίνονται στον ορίζοντα εκείνες οι δυνάμεις ή οι ηγέτες που θα μπουν μπροστάρηδες σε έναν παλλαϊκό ξεσηκωμό και θα οδηγήσουν τον λαό την επόμενη μέρα μιας πιθανής εξέγερσης. Αυτό είναι «επιτυχία» αυτών που κινούν τα νήματα. Να οικειοποιηθούν δηλαδή, ή να κατευθύνουν την αντίδραση όπως αυτοί θέλουν, πάντα όμως ελεγχόμενα και να περάσουν στον λαό το μήνυμα ότι για να βγει στο δρόμο, πρέπει να είναι είτε μέρος κάποιου (κομμα)τιού είτε να συστρατευθεί με τους κουκουλοφόρους, αλλιώς ο αγώνας δεν θα έχει αποτέλεσμα.
Αυτές τις στιγμές πρέπει να είμαστε ενωμένοι και ψύχραιμοι ώστε να αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα χωρίς παρωπίδες και χωρίς καλειδοσκόπια. Γι΄ αυτό,
Ας πετάξουμε τις κομματικές σημαίες και ας κρατήσουμε την γαλανόλευκη.
Ας σηκωθούμε απ’ την βολή μας και ας γίνουμε ενεργοί πολίτες παλεύοντας για τα δικαιώματά μας παντοιοτρόπως.
Ας θυμηθούμε ότι δεν είμαστε πολίτες αυτής της χώρας μόνο μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια.
Ας ξεχάσουμε αυτά που μας χωρίζουν και ας δούμε που και πως μπορούμε να πορευτούμε ΜΑΖΙ.
Ας απομονώσουμε τους εντολοδόχους αντιεξουσιαστές και τους εντολοδότες εξουσιαστές.
Ας ξεχάσουμε την στείρα και κίβδηλη λογική των αριθμών και ας δούμε τις ψυχές των ανθρώπων.
Πολύ απλά, ας ξυπνήσουμε και ας αντισταθούμε, στην παρακμή, στην αδιαφορία, στον ωχαδελφισμό, στην ισοπέδωση των πάντων, στον αφελληνισμό και στην χούντα των κέντρων αποφάσεων.
Ας θυμηθούμε δηλαδή ότι είμαστε ΈΛΛΗΝΕΣ και ότι ερχόμαστε από μακριά και πρέπει να πάμε μακρύτερα…
Π.Κ.
Αρκετό καιρό τώρα τα πράγματα έδειχναν ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε μέτρα στήριξης της οικονομίας από τους ευρωπαίους και τους διεθνείς εταίρους μας (;;;), αλλά γκρεμίσματος του λαού. Η οργή φούσκωνε τα πνευμόνια των εργαζομένων που ένιωθαν να αδικούνται, καλούμενοι να ξεπληρώσουν ένα χρέος που δημιούργησαν άλλοι (όταν βέβαια δεν ήταν και οι ίδιοι συνυπεύθυνοι) και να δώσουν χρήματα για την στήριξη της οικονομίας από το υστέρημά τους και όχι από το περίσσευμα των πλουσίων.
Αφού λοιπόν όλοι περίμεναν το ξέσπασμα της οργής, κάποιοι ήταν προετοιμασμένοι και κάποιοι όχι. Προετοιμασμένοι βρέθηκαν αυτοί οι οποίοι κατευθύνουν τους γνωστούς-πασίγνωστους δολοφόνους αντιεξουσιαστές, οδηγώντας τους για μια ακόμα φορά όπου αυτοί θέλουν και χρησιμοποιώντας τους όπως αυτοί θέλουν. Προετοιμασμένα ήταν και τα κόμματα να καπηλευτούν την ευκαιρία. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να παίξει το ρόλο της υπεύθυνης κυβέρνησης που ζητά την βοήθεια του Δ.Ν.Τ. για να σώσει τη χώρα, η Ν.Δ. για να επιτεθεί στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. για λάθος χειρισμούς, το ΚΚΕ για να πάρει κι’ άλλους εργαζόμενους με το μέρος του, ο ΛΑ.Ο.Σ. για να περάσει στον κόσμο την εικόνα του σοβαρού κόμματος που συναινεί για το καλό της πατρίδας και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να καλέσει τον κόσμο σε εξέγερση.
Κάθε σκεπτόμενος Έλληνας που δεν δέχεται αδιαμαρτύρητα τα σχέδια της κυβέρνησης μέσω Δ.Ν.Τ., ή για να μιλήσουμε ξεκάθαρα τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων, προβληματίστηκε και προβληματίζεται για το ποια θα πρέπει να είναι η αντίδρασή του.
Αυτή τη στιγμή είναι λογικό να εξεγείρεται το λαϊκό κίνημα και λέγοντας λαϊκό κίνημα δεν εννοούμε σε καμία περίπτωση τους στρατευμένους του ΠΑ.ΜΕ., ούτε τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ούτε τους αναρχικούς - αντιεξουσιαστές, ούτε τις ακροαριστερές γκρούπες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά ούτε και τις ακροδεξιές καρικατούρες. Εννοούμε τον απλό λαό που πέρα από τα κόμματα θέλει να σχηματοποιήσει την αντίδρασή του και δεν ξέρει από πού να πιαστεί και ποιόν να ακολουθήσει. Στο δρόμο βρίσκονται οι προαναφερθείσες ομάδες, οι οποίες δεν εκφράζουν τον λαό, αλλά προφανώς εξυπηρετούν το σύστημα. Έτσι, αποφεύγουν να βρίσκεται στο δρόμο ο λαός, γιατί γίνεται επικίνδυνος… Είναι ένας γίγαντας που κοιμάται και δεν θέλουν να ξυπνήσει.
Έχει περάσει στον λαό η εικόνα ότι καίγοντας ένα κατάστημα μιας πολυεθνικής ή μια τράπεζα, γίνεται επανάσταση. Εμείς πιστεύουμε ότι έτσι δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Τα καταστήματα αυτά είναι ασφαλισμένα και στην περίπτωση που δεν είναι, οι μεγαλοεπιχειρήσεις και οι τράπεζες έχουν τόόόόσα λεφτά να τα φτιάξουν, χρεώνοντας πολλές φορές έμμεσα τον λαό. Το καλύτερο που καταφέρνουνε είναι να στρέψουν τους πολίτες τον έναν απέναντι στον άλλο και να χτυπήσουν αθώους και μεροκαματιάρηδες που δεν φταίνε σε τίποτα. Αυτό που πρέπει να χτυπηθεί είναι το πίσω μέρος της βιτρίνας και αυτό είναι το σύστημα. Το σύστημα που εκτρέφει την ασυδοσία των τραπεζών και των πολυεθνικών, που αντιλαμβάνεται ο λαός στα προϊόντα και τις τιμές τους.
Όμως με όλα αυτά που είδαμε να γίνονται σήμερα τρομάξαμε. Τρομάξαμε με την εικόνα που είδαμε στη βουλή αλλά και στα τηλεοπτικά παράθυρα, δηλαδή να τσακώνονται πολύ άγρια το Κ.Κ.Ε και ο ΛΑ.Ο.Σ. μοιράζοντας ευθύνες για τα «παρατράγουδα» των διαδηλώσεων. Εμείς δεν θα πούμε ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο, ας το κρίνει ο κόσμος. Τρομάξαμε που τους ακούγαμε να μιλούν για υψηλές έννοιες όπως η νομιμότητα, η συνταγματικότητα και η δημοκρατία και να τις χρησιμοποιούν κατά το δοκούν δίνοντας σ’ αυτές το νόημα που τους συνέφερε. Και τρομάξαμε συγκεκριμένα με την ιδέα ενός κατασκευασμένου διχασμού...
Τρομάξαμε επίσης με την εικόνα της βουλής και της αστυνόμευσής της, αλλά τρομάξαμε περισσότερο με την σκέψη ότι κάποιοι φαίνεται να ονειρεύονται ακόμα την δικτατορία του προλεταριάτου μέσα από μια επικείμενη επανάσταση και κάποιοι άλλοι, μια νέα δικτατορία συνταγματαρχών. Οι καιροί είναι περίεργοι και επικίνδυνοι…
Δυστυχώς ο λαός λειτουργεί σαν μάζα. Δεν υπάρχουν ή δεν φαίνονται στον ορίζοντα εκείνες οι δυνάμεις ή οι ηγέτες που θα μπουν μπροστάρηδες σε έναν παλλαϊκό ξεσηκωμό και θα οδηγήσουν τον λαό την επόμενη μέρα μιας πιθανής εξέγερσης. Αυτό είναι «επιτυχία» αυτών που κινούν τα νήματα. Να οικειοποιηθούν δηλαδή, ή να κατευθύνουν την αντίδραση όπως αυτοί θέλουν, πάντα όμως ελεγχόμενα και να περάσουν στον λαό το μήνυμα ότι για να βγει στο δρόμο, πρέπει να είναι είτε μέρος κάποιου (κομμα)τιού είτε να συστρατευθεί με τους κουκουλοφόρους, αλλιώς ο αγώνας δεν θα έχει αποτέλεσμα.
Αυτές τις στιγμές πρέπει να είμαστε ενωμένοι και ψύχραιμοι ώστε να αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα χωρίς παρωπίδες και χωρίς καλειδοσκόπια. Γι΄ αυτό,
Ας πετάξουμε τις κομματικές σημαίες και ας κρατήσουμε την γαλανόλευκη.
Ας σηκωθούμε απ’ την βολή μας και ας γίνουμε ενεργοί πολίτες παλεύοντας για τα δικαιώματά μας παντοιοτρόπως.
Ας θυμηθούμε ότι δεν είμαστε πολίτες αυτής της χώρας μόνο μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια.
Ας ξεχάσουμε αυτά που μας χωρίζουν και ας δούμε που και πως μπορούμε να πορευτούμε ΜΑΖΙ.
Ας απομονώσουμε τους εντολοδόχους αντιεξουσιαστές και τους εντολοδότες εξουσιαστές.
Ας ξεχάσουμε την στείρα και κίβδηλη λογική των αριθμών και ας δούμε τις ψυχές των ανθρώπων.
Πολύ απλά, ας ξυπνήσουμε και ας αντισταθούμε, στην παρακμή, στην αδιαφορία, στον ωχαδελφισμό, στην ισοπέδωση των πάντων, στον αφελληνισμό και στην χούντα των κέντρων αποφάσεων.
Ας θυμηθούμε δηλαδή ότι είμαστε ΈΛΛΗΝΕΣ και ότι ερχόμαστε από μακριά και πρέπει να πάμε μακρύτερα…
Π.Κ.
Τρίτη 4 Μαΐου 2010
Χρεοκοπεί η Ελλάδα ή η ΕΕ;;;
Παραθέτουμε δύο άρθρα του Γ.Δελαστίκ από το Έθνος (11 και 16/02/2010), τα οποία είναι αρκετά διαφωτιστικά, δεν περιέχουν άγνωστους οικονομικούς όρους και είναι κατανοητά σε όλους.
Χρεοκοπεί η Ελλάδα ή η... ΕΕ ??
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
11/2/2010
Στην πολιτική επίθεση εναντίον της χώρας μας που έχει εξαπολύσει η Γερμανία και άλλες δυνάμεις της ΕΕ και στην κερδοσκοπική επίθεση που τη συνοδεύει, χρησιμοποιούνται ένα σωρό προπαγανδιστικοί μύθοι και ανακρίβειες, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες εργαζόμενους και να παραλύσουν εκ των προτέρων τις όποιες αντιδράσεις τους στα μέτρα στραγγαλιστικής λιτότητας που υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να εξαγγείλει.
Επικεντρώνοντας όλη τη συζήτηση στο ύψος του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, επιχειρείται η παραπλάνηση της ανενημέρωτης κοινής γνώμης.
Χρεοκοπεί άραγε μια χώρα όταν επί σειρά ετών έχει ελλείμματα ???
Ναι,… είναι η απάντηση που προσπαθούν να υποβάλουν.
Οχι, … είναι η σωστή απάντηση.
Σε καμιά περίπτωση δεν αρκούν τα ελλείμματα για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία.
Για του λόγου το αληθές, ας δούμε τι γίνεται στις οικονομικές
υπερδυνάμεις του πλανήτη - την ευρωζώνη, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία.
Και οι τρεις, ολόκληρη τη δεκαετία 2001 - 2010 (εννοείται ότι για το 2010 αναφερόμαστε σε προβλέψεις) είχαν ελλείμματα και μόνο ελλείμματα και τα δέκα ανεξαιρέτως συνεχή χρόνια !
Η ευρωζώνη 6,6% για το 2010 και 6,2% για το 2009, αλλά και 2,5% το 2002 ή 3% το 2003.
Πολύ χειρότερη η κατάσταση στις ΗΠΑ: έλλειμμα 10% το 2010 και 12,5% το 2009 ή 5,9% το 2008. Επίσης 3,7% το 2002 και 4,8% το 2003.
Στην Ιαπωνία απερίγραπτα χειρότερα τα πράγματα: έλλειμμα 8% το 2002 και επίσης 8% το 2003, αλλά και 5,8% το 2008 και 10,5% το 2009 ή 10,2% το 2010 !
Για ολόκληρη τη δεκαετία, τα ελλείμματα της Ιαπωνίας ήταν σαφώς χειρότερα από αυτά της Ελλάδας !
Ναι, λένε κάποιοι, όμως η Ελλάδα δεν έχει μόνο υψηλά ελλείμματα έχει και υψηλό δημόσιο χρέος.
Η Ιαπωνία να δείτε!
Στο 135,4% (!) του ΑΕΠ της βρισκόταν το δημόσιο χρέος της ήδη από το 2000 και καθόλου δεν έχει μειωθεί στη διάρκεια της δεκαετίας. Αντιθέτως έχει εκτοξευθεί στο 197,2% (!),
όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν 112,6% το 2009
και εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 125% το 2010.
Έπειτα, ο περιορισμός της συζήτησης στο δημόσιο χρέος δεν επιτρέπει την πλήρη απεικόνιση της κατάστασης.
Αν επεκτείνουμε την ανάλυση στο συνολικό χρέος κάθε χώρας (το σύνολο του ποσού δηλαδή που έχει δανειστεί το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες, άρα δημόσιο συν ιδιωτικό χρέος), η εικόνα αλλάζει εντυπωσιακά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου , το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ. Εξαιρετικά υψηλό, μπορεί να νομίσει κανείς. Ίσως ,
αλλά ο μέσος όρος της ΕΕ είναι... 175% !
Ίδιο δηλαδή με της Ελλάδας.
Στο συνολικό χρέος δε, καθόλου «πρωταθλήτρια» της ευρωζώνης δεν είναι η Ελλάδα.
Την ξεπερνούν η Ολλανδία (!) με 234%, η Ιρλανδία με 222%, το Βέλγιο με 219%, η Ισπανία με 207%, η Πορτογαλία με 197%, η Ιταλία με 194% και πάει λέγοντας.
Εντυπωσιακά στοιχεία προκύπτουν επίσης όταν ασχοληθεί κανείς με το εξωτερικό χρέος μιας χώρας (πόσα χρωστούν δηλαδή το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες μιας χώρας σε ξένες τράπεζες,
δεδομένου ότι πάντα ένα τμήμα του χρέους αναφέρεται σε τράπεζες της ίδιας της χώρας ).
Περιορίζοντας το δείγμα στις βαλλόμενες μεσογειακές χώρες ( Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία ) και στην Ιρλανδία, η οποία ως... χώρα-φούσκα του νεοφιλελευθερισμού έχει συρρικνωμένο σχετικά δημόσιο χρέος αλλά αστρονομικό χρέος επιχειρήσεων και ιδιωτών, προκύπτει μια εντελώς διαφορετική κατάταξη αυτών των χωρών.
Στο εξωτερικό χρέος, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι η Ιρλανδία χρωστάει στους ξένους το... 414% του ΑΕΠ της και η Πορτογαλία το 130% του δικού της ΑΕΠ.
Σε σαφώς καλύτερη μοίρα βρίσκονται η Ελλάδα με 89,5% του ΑΕΠ και η
Ισπανία με 80% βάσει των στοιχείων που δίνει η γερμανική εφημερίδα
« Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε ».
Υπάρχουν κι άλλες χώρες της ευρωζώνης, λοιπόν, που στην πραγματικότητα χρωστούν περισσότερα στις τράπεζες ή στους ξένους από την Ελλάδα.
ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
Κερδοσκοπικά και πολιτικά τα αίτια
Εξι χώρες της ευρωζώνης τουλάχιστον με επικεφαλής την Ολλανδία και το Βέλγιο, έχουν συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας! Δέκα ολόκληρα χρόνια η Ιαπωνία έχει δημόσιο χρέος τρομερά μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας και παράλληλα την ίδια δεκαετία έχει ελλείμματα κατά μέσο όρο πολύ χειρότερα από τα ελληνικά!
Ο κατά κεφαλήν εξωτερικός δανεισμός της Ιρλανδίας είναι σχεδόν οκταπλάσιος (!) από της Ελλάδας. Το γεγονός ότι για καμιά από αυτές τις χώρες δεν λένε ότι χρεοκοπεί (πολύ σωστά, άλλωστε), ενώ το λένε για την Ελλάδα (εντελώς αβάσιμα), αποδεικνύει ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο πολιτικών και
κερδοσκοπικών επιθέσεων.
ΑΠΟΨΕΙΣ :: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦOI :: ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Πώς μας πούλησαν και μας αγόρασαν
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
16/2/2010
Ανατριχιαστικός είναι ο μηχανισμός με τον οποίον συγκεκριμένοι τραπεζικοί κολοσσοί κερδοσκόπησαν εναντίον της χώρας μας, με αποτέλεσμα αυτοί μεν να κερδίσουν ποσά ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, η Ελλάδα δε να τεθεί υπό ξένη οικονομική κηδεμονία. Αξίζει να τον περιγράψουμε σε αδρές γραμμές.
Το αποφασιστικό εργαλείο στο παιχνίδι που παίχτηκε εναντίον της Ελλάδας είναι ένα εντελώς πρόσφατο χρηματοπιστωτικό προϊόν που ονομάζεται CDS (από
τα αρχικά των αγγλικών λέξεων credit default swaps).
Πρόκειται για ασφάλιση κατά της περίπτωσης μη αποπληρωμής ενός χρέους. Μια τράπεζα π.χ. που αγοράζει ομόλογα ενός κράτους ασφαλίζει το ποσό που έδωσε σε μια άλλη τράπεζα, η οποία είναι υποχρεωμένη να της δώσει αυτή τα λεφτά της, αν το κράτος χρεοκοπήσει και βρεθεί σε αδυναμία να εξοφλήσει τα ομόλογά του όταν λήξουν ή να πληρώσει ενδιαμέσως τους τόκους. Εννοείται ότι όσο πιο επισφαλής είναι η οικονομική κατάσταση μιας χώρας τόσο υψηλότερα ασφάλιστρα θα απαιτήσει η τράπεζα που ασφαλίζει το χρέος.
Το στοιχείο που σοκάρει είναι ότι τρεις και μόνο τραπεζικοί κολοσσοί,
η γερμανική Ντόιτσε Μπανκ και οι αμερικανικές Γκόλντμαν Ζαξ και
Τζ. Π. Μόργκαν
ελέγχουν τον 75% (!) της παγκόσμιας αγοράς των CDS.
Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Περί τα μέσα Γενάρη, περίπου δέκα ημέρες πριν η χώρα μας αναζητήσει αγοραστές για το πενταετές ομόλογό της, η Ντόιτσε Μπανκ δημοσιοποιεί μια έκθεση - φωτιά για την ελληνική οικονομία, όπου
αναφέρει πως πάμε χάλια και δεν αποκλείεται κατάρρευση.
Αμέσως μετά κινητοποιείται το τμήμα της CDS της Ντόιτσε Μπανκ. Ζητάει πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα για το ελληνικό χρέος, αφού υποτίθεται ότι η χώρα μας βρίσκεται σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως λέει το τμήμα μελετών της... ίδιας τράπεζας!
Αφού το επιτόκιο των CDS για την Ελλάδα ανεβαίνει, περνάει αμέσως το μήνυμα παγκοσμίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα: τα διεθνή ΜΜΕ που δρουν ως
«παπαγαλάκια» των κερδοσκόπων ουρλιάζουν ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει, η ανενημέρωτη κοινή γνώμη τρομοκρατείται και οι επαΐοντες καταλαβαίνουν ότι στοχοποιήθηκε η Ελλάδα και οδεύει προς οικονομικό «γδάρσιμο».
Εν συνεχεία η ίδια η Ντόιτσε Μπανκ μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ αναλαμβάνουν να... πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα!
Να τα προωθήσουν στους υποψήφιους αγοραστές!
Ναι, αυτοί ακριβώς που συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωση του κλίματος καταρράκωσης της ελληνικής οικονομίας για να διευκολυνθούν
κερδοσκοπικές επιθέσεις !
Δεν πρόκειται περί κακόγουστου αστείου. Μιλάμε εντελώς σοβαρά. Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και πάμπολλες άλλες κυβερνήσεις, υποχρεώνεται αντικειμενικά να προστρέξει στις τράπεζες που ελέγχουν την αγορά CDS, παρ' όλο που υπονομεύουν την Ελλάδα.
Τους πληρώνει ουσιαστικά «προστασία», με τη χυδαία έννοια του όρου, ελπίζοντας να τις εξευμενίσει ώστε να την βοηθήσουν να δανειστεί με ανεκτά επιτόκια.
Η Ντόιτσε Μπανκ λοιπόν ως ανάδοχος τράπεζα μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ και άλλες, που παίζουν πολύ δευτερεύοντα ρόλο, καθορίζουν ουσιαστικά το επιτόκιο με το οποίο θα διαθέσει τα ομόλογά της η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει περιθώρια να μη συμμορφωθεί στις υποδείξεις τους.
Εννοείται ότι η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ έχουν ενημερώσει τους πελάτες τους, οι οποίοι τρέχουν σαν τρελοί να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα με επιτόκιο 6,2%, γιατί φυσικά οι τράπεζες αυτές γνωρίζουν εκ των ένδον πως έχει στηθεί το παραμύθι της δήθεν επαπειλούμενης χρεοκοπίας.
Η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ εισπράττουν παχυλές προμήθειες
εκατομμυρίων ευρώ από τους πελάτες τους, ενώ αγοράζουν και οι ίδιες μεγάλες ποσότητες χρυσοφόρων ελληνικών ομολόγων.
Τώρα ετοιμάζουν τον επόμενο γύρο ελληνικού δανεισμού, στήνοντας σκηνικό για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη φυσικά...
ΤΩΡΑ ΤΡΕΜΟΥΝ
Τα κράτη, όμηροι των τραπεζών
ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΥΝ την Ελλάδα οι Γερμανοί. Έχουν όμως ταραχθεί ακόμη και αυτοί από την επίδειξη δύναμης των τραπεζών. «Η Κοινότητα θα έπρεπε να σκεφθεί πώς θα μπορέσει να αποξηράνει αυτόν τον βάλτο (των τραπεζών) που πιάνει ομήρους ολόκληρες χώρες» έγραψε σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
Η «Μοντ» είναι εξοργισμένη: «Μόλις έναν χρόνο αφότου τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες αφιερώνοντας κολοσσιαία ποσά και στις δύο όχθες του Ατλαντικού -25% του ΑΕΠ σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- τα χρεωμένα κράτη πέφτουν θύματα επιθέσεων από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που διέσωσαν.
Αυτό είναι ένα από τα πικρά μαθήματα της ελληνικής κρίσης» ομολογεί η
γαλλική εφημερίδα.
Χρεοκοπεί η Ελλάδα ή η... ΕΕ ??
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
11/2/2010
Στην πολιτική επίθεση εναντίον της χώρας μας που έχει εξαπολύσει η Γερμανία και άλλες δυνάμεις της ΕΕ και στην κερδοσκοπική επίθεση που τη συνοδεύει, χρησιμοποιούνται ένα σωρό προπαγανδιστικοί μύθοι και ανακρίβειες, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες εργαζόμενους και να παραλύσουν εκ των προτέρων τις όποιες αντιδράσεις τους στα μέτρα στραγγαλιστικής λιτότητας που υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να εξαγγείλει.
Επικεντρώνοντας όλη τη συζήτηση στο ύψος του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, επιχειρείται η παραπλάνηση της ανενημέρωτης κοινής γνώμης.
Χρεοκοπεί άραγε μια χώρα όταν επί σειρά ετών έχει ελλείμματα ???
Ναι,… είναι η απάντηση που προσπαθούν να υποβάλουν.
Οχι, … είναι η σωστή απάντηση.
Σε καμιά περίπτωση δεν αρκούν τα ελλείμματα για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία.
Για του λόγου το αληθές, ας δούμε τι γίνεται στις οικονομικές
υπερδυνάμεις του πλανήτη - την ευρωζώνη, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία.
Και οι τρεις, ολόκληρη τη δεκαετία 2001 - 2010 (εννοείται ότι για το 2010 αναφερόμαστε σε προβλέψεις) είχαν ελλείμματα και μόνο ελλείμματα και τα δέκα ανεξαιρέτως συνεχή χρόνια !
Η ευρωζώνη 6,6% για το 2010 και 6,2% για το 2009, αλλά και 2,5% το 2002 ή 3% το 2003.
Πολύ χειρότερη η κατάσταση στις ΗΠΑ: έλλειμμα 10% το 2010 και 12,5% το 2009 ή 5,9% το 2008. Επίσης 3,7% το 2002 και 4,8% το 2003.
Στην Ιαπωνία απερίγραπτα χειρότερα τα πράγματα: έλλειμμα 8% το 2002 και επίσης 8% το 2003, αλλά και 5,8% το 2008 και 10,5% το 2009 ή 10,2% το 2010 !
Για ολόκληρη τη δεκαετία, τα ελλείμματα της Ιαπωνίας ήταν σαφώς χειρότερα από αυτά της Ελλάδας !
Ναι, λένε κάποιοι, όμως η Ελλάδα δεν έχει μόνο υψηλά ελλείμματα έχει και υψηλό δημόσιο χρέος.
Η Ιαπωνία να δείτε!
Στο 135,4% (!) του ΑΕΠ της βρισκόταν το δημόσιο χρέος της ήδη από το 2000 και καθόλου δεν έχει μειωθεί στη διάρκεια της δεκαετίας. Αντιθέτως έχει εκτοξευθεί στο 197,2% (!),
όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν 112,6% το 2009
και εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 125% το 2010.
Έπειτα, ο περιορισμός της συζήτησης στο δημόσιο χρέος δεν επιτρέπει την πλήρη απεικόνιση της κατάστασης.
Αν επεκτείνουμε την ανάλυση στο συνολικό χρέος κάθε χώρας (το σύνολο του ποσού δηλαδή που έχει δανειστεί το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες, άρα δημόσιο συν ιδιωτικό χρέος), η εικόνα αλλάζει εντυπωσιακά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου , το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ. Εξαιρετικά υψηλό, μπορεί να νομίσει κανείς. Ίσως ,
αλλά ο μέσος όρος της ΕΕ είναι... 175% !
Ίδιο δηλαδή με της Ελλάδας.
Στο συνολικό χρέος δε, καθόλου «πρωταθλήτρια» της ευρωζώνης δεν είναι η Ελλάδα.
Την ξεπερνούν η Ολλανδία (!) με 234%, η Ιρλανδία με 222%, το Βέλγιο με 219%, η Ισπανία με 207%, η Πορτογαλία με 197%, η Ιταλία με 194% και πάει λέγοντας.
Εντυπωσιακά στοιχεία προκύπτουν επίσης όταν ασχοληθεί κανείς με το εξωτερικό χρέος μιας χώρας (πόσα χρωστούν δηλαδή το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες μιας χώρας σε ξένες τράπεζες,
δεδομένου ότι πάντα ένα τμήμα του χρέους αναφέρεται σε τράπεζες της ίδιας της χώρας ).
Περιορίζοντας το δείγμα στις βαλλόμενες μεσογειακές χώρες ( Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία ) και στην Ιρλανδία, η οποία ως... χώρα-φούσκα του νεοφιλελευθερισμού έχει συρρικνωμένο σχετικά δημόσιο χρέος αλλά αστρονομικό χρέος επιχειρήσεων και ιδιωτών, προκύπτει μια εντελώς διαφορετική κατάταξη αυτών των χωρών.
Στο εξωτερικό χρέος, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι η Ιρλανδία χρωστάει στους ξένους το... 414% του ΑΕΠ της και η Πορτογαλία το 130% του δικού της ΑΕΠ.
Σε σαφώς καλύτερη μοίρα βρίσκονται η Ελλάδα με 89,5% του ΑΕΠ και η
Ισπανία με 80% βάσει των στοιχείων που δίνει η γερμανική εφημερίδα
« Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε ».
Υπάρχουν κι άλλες χώρες της ευρωζώνης, λοιπόν, που στην πραγματικότητα χρωστούν περισσότερα στις τράπεζες ή στους ξένους από την Ελλάδα.
ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
Κερδοσκοπικά και πολιτικά τα αίτια
Εξι χώρες της ευρωζώνης τουλάχιστον με επικεφαλής την Ολλανδία και το Βέλγιο, έχουν συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας! Δέκα ολόκληρα χρόνια η Ιαπωνία έχει δημόσιο χρέος τρομερά μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας και παράλληλα την ίδια δεκαετία έχει ελλείμματα κατά μέσο όρο πολύ χειρότερα από τα ελληνικά!
Ο κατά κεφαλήν εξωτερικός δανεισμός της Ιρλανδίας είναι σχεδόν οκταπλάσιος (!) από της Ελλάδας. Το γεγονός ότι για καμιά από αυτές τις χώρες δεν λένε ότι χρεοκοπεί (πολύ σωστά, άλλωστε), ενώ το λένε για την Ελλάδα (εντελώς αβάσιμα), αποδεικνύει ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο πολιτικών και
κερδοσκοπικών επιθέσεων.
ΑΠΟΨΕΙΣ :: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦOI :: ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Πώς μας πούλησαν και μας αγόρασαν
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
16/2/2010
Ανατριχιαστικός είναι ο μηχανισμός με τον οποίον συγκεκριμένοι τραπεζικοί κολοσσοί κερδοσκόπησαν εναντίον της χώρας μας, με αποτέλεσμα αυτοί μεν να κερδίσουν ποσά ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, η Ελλάδα δε να τεθεί υπό ξένη οικονομική κηδεμονία. Αξίζει να τον περιγράψουμε σε αδρές γραμμές.
Το αποφασιστικό εργαλείο στο παιχνίδι που παίχτηκε εναντίον της Ελλάδας είναι ένα εντελώς πρόσφατο χρηματοπιστωτικό προϊόν που ονομάζεται CDS (από
τα αρχικά των αγγλικών λέξεων credit default swaps).
Πρόκειται για ασφάλιση κατά της περίπτωσης μη αποπληρωμής ενός χρέους. Μια τράπεζα π.χ. που αγοράζει ομόλογα ενός κράτους ασφαλίζει το ποσό που έδωσε σε μια άλλη τράπεζα, η οποία είναι υποχρεωμένη να της δώσει αυτή τα λεφτά της, αν το κράτος χρεοκοπήσει και βρεθεί σε αδυναμία να εξοφλήσει τα ομόλογά του όταν λήξουν ή να πληρώσει ενδιαμέσως τους τόκους. Εννοείται ότι όσο πιο επισφαλής είναι η οικονομική κατάσταση μιας χώρας τόσο υψηλότερα ασφάλιστρα θα απαιτήσει η τράπεζα που ασφαλίζει το χρέος.
Το στοιχείο που σοκάρει είναι ότι τρεις και μόνο τραπεζικοί κολοσσοί,
η γερμανική Ντόιτσε Μπανκ και οι αμερικανικές Γκόλντμαν Ζαξ και
Τζ. Π. Μόργκαν
ελέγχουν τον 75% (!) της παγκόσμιας αγοράς των CDS.
Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Περί τα μέσα Γενάρη, περίπου δέκα ημέρες πριν η χώρα μας αναζητήσει αγοραστές για το πενταετές ομόλογό της, η Ντόιτσε Μπανκ δημοσιοποιεί μια έκθεση - φωτιά για την ελληνική οικονομία, όπου
αναφέρει πως πάμε χάλια και δεν αποκλείεται κατάρρευση.
Αμέσως μετά κινητοποιείται το τμήμα της CDS της Ντόιτσε Μπανκ. Ζητάει πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα για το ελληνικό χρέος, αφού υποτίθεται ότι η χώρα μας βρίσκεται σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως λέει το τμήμα μελετών της... ίδιας τράπεζας!
Αφού το επιτόκιο των CDS για την Ελλάδα ανεβαίνει, περνάει αμέσως το μήνυμα παγκοσμίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα: τα διεθνή ΜΜΕ που δρουν ως
«παπαγαλάκια» των κερδοσκόπων ουρλιάζουν ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει, η ανενημέρωτη κοινή γνώμη τρομοκρατείται και οι επαΐοντες καταλαβαίνουν ότι στοχοποιήθηκε η Ελλάδα και οδεύει προς οικονομικό «γδάρσιμο».
Εν συνεχεία η ίδια η Ντόιτσε Μπανκ μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ αναλαμβάνουν να... πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα!
Να τα προωθήσουν στους υποψήφιους αγοραστές!
Ναι, αυτοί ακριβώς που συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωση του κλίματος καταρράκωσης της ελληνικής οικονομίας για να διευκολυνθούν
κερδοσκοπικές επιθέσεις !
Δεν πρόκειται περί κακόγουστου αστείου. Μιλάμε εντελώς σοβαρά. Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και πάμπολλες άλλες κυβερνήσεις, υποχρεώνεται αντικειμενικά να προστρέξει στις τράπεζες που ελέγχουν την αγορά CDS, παρ' όλο που υπονομεύουν την Ελλάδα.
Τους πληρώνει ουσιαστικά «προστασία», με τη χυδαία έννοια του όρου, ελπίζοντας να τις εξευμενίσει ώστε να την βοηθήσουν να δανειστεί με ανεκτά επιτόκια.
Η Ντόιτσε Μπανκ λοιπόν ως ανάδοχος τράπεζα μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ και άλλες, που παίζουν πολύ δευτερεύοντα ρόλο, καθορίζουν ουσιαστικά το επιτόκιο με το οποίο θα διαθέσει τα ομόλογά της η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει περιθώρια να μη συμμορφωθεί στις υποδείξεις τους.
Εννοείται ότι η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ έχουν ενημερώσει τους πελάτες τους, οι οποίοι τρέχουν σαν τρελοί να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα με επιτόκιο 6,2%, γιατί φυσικά οι τράπεζες αυτές γνωρίζουν εκ των ένδον πως έχει στηθεί το παραμύθι της δήθεν επαπειλούμενης χρεοκοπίας.
Η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ εισπράττουν παχυλές προμήθειες
εκατομμυρίων ευρώ από τους πελάτες τους, ενώ αγοράζουν και οι ίδιες μεγάλες ποσότητες χρυσοφόρων ελληνικών ομολόγων.
Τώρα ετοιμάζουν τον επόμενο γύρο ελληνικού δανεισμού, στήνοντας σκηνικό για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη φυσικά...
ΤΩΡΑ ΤΡΕΜΟΥΝ
Τα κράτη, όμηροι των τραπεζών
ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΥΝ την Ελλάδα οι Γερμανοί. Έχουν όμως ταραχθεί ακόμη και αυτοί από την επίδειξη δύναμης των τραπεζών. «Η Κοινότητα θα έπρεπε να σκεφθεί πώς θα μπορέσει να αποξηράνει αυτόν τον βάλτο (των τραπεζών) που πιάνει ομήρους ολόκληρες χώρες» έγραψε σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
Η «Μοντ» είναι εξοργισμένη: «Μόλις έναν χρόνο αφότου τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες αφιερώνοντας κολοσσιαία ποσά και στις δύο όχθες του Ατλαντικού -25% του ΑΕΠ σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- τα χρεωμένα κράτη πέφτουν θύματα επιθέσεων από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που διέσωσαν.
Αυτό είναι ένα από τα πικρά μαθήματα της ελληνικής κρίσης» ομολογεί η
γαλλική εφημερίδα.
Ο πάντα επίκαιρος Παλαμάς...
Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις μάνα γη,σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι...
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
και Μαμμωνάδες βάρβαροι,και χαύνοι λεβαντίνοι,
λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι
αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη!
ραγιάδες έχεις μάνα γη,σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι...
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
και Μαμμωνάδες βάρβαροι,και χαύνοι λεβαντίνοι,
λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι
αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
