Αρκετές μέρες βασάνιζα το μυαλό μου για το τι θα μπορούσα να γράψω για την συμπλήρωση 190 χρόνων από την επανάσταση του 1821. Ομολογώ ότι παρά τις ιδαιτερότητες της φετινής επετείου (κατοχή από Δ.Ν.Τ., ντοκυμαντέρ ΣΚΑΙ), δυσκολεύτηκα αρκετά για το τι θα μπορούσα να αναφέρω. Γι' αυτό θα εκφράσω μερικές σύντομες σκέψεις.
Η οικονομική κατάσταση στην χώρα μας έχει φτάσει στο απροχώρητο. Πολλά στελέχη της κυβέρνησης που εθελοτυφλούσαν, κατάλαβαν πλέον ότι το μνημόνιο οδηγεί σε αδιέξοδο. Επιχειρήσεις κλείνουν, κόσμος χάνει τις δουλειές του, συνεχής μειώσεις μισθών πραγματοποιούνται, ανάπτυξη δεν υπάρχει πουθενά, φως στον ορίζοντα δεν φαίνεται...
Για τα εθνικά θέματα να μην μιλήσουμε καλύτερα. Εκεί είναι που θα απογοητευτούμε οικτρά. Όπως επίσης θα απογοητευτούμε αν σκεφτούμε το σημερινό επίπεδο του πολιτισμού μας, γιατί η κρίση κατά την γνώμη μου είναι περισσότερο πνευματική...
Όμως μέσα σ' αυτή την καταχνιά, ίσως αχνοφαίνεται κάποιο φως. Το φως αυτό προέρχεται από τον κόσμο που έχει φτάσει στα όριά του και επιτέλους, έστω δειλά-δειλά δείχνει έτοιμος να σηκωθεί από τους καναπέδες του και να αντισταθεί. Στις γειτονιές, στις πόλεις συνελεέυσεις πολιτών πραγματοποιούνται και οι πολίτες ψάχνουν τρόπους για να μορφοποιήσουν και να ομαδοποιήσουν την δράση τους. Δεν ξέρουμε που θα οδηγήσει αυτό, πάντως κάτι κινείται...
Ίσως αυτό πρέπει να είναι και το μήνυμα της φετινής επετείου. Ενημέρωση, οργάνωση, δράση και αντίσταση! Δεν θα αναλύω περισσότερο αυτές τις έννοιες. Αλλά για την αντίσταση συγκεκριμένα έχω να πω πως αυτή τη χρονική στιγμή επιβάλλεται σε όλους και σε όλα που θέλουν να μας διαλύσουν. Όσοι πίσω από τις πλάτες μας αλλά και μπροστά μας αποδομούν και καταστρέφουν τις αξίες που νοηματίζουν τη ζωή μας. Γι' αυτούς καλύτερη απάντηση από του Γέρου του Μοριά δεν νομίζουμε ότι υπάρχει: "ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ"!!!
Εγώ  "αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλον κανένα`μεθύστε με τ' αθάνατο κρασί του Εικοσιένα"

Π.Κ.