Σήμερα, ένα χρόνο μετά, μπορώ να πως ξεκάθαρα πως θεωρώ αυτήν την προσπάθειά επιτυχημένη, αν κρίνω από την ανταπόκριση που είχε το ιστολόγιο και από τα μηνύματα που λαμβάνω από εσάς τους αναγνώστες, αλλά και από φίλους, για συγχαρητήρια και για συνέχιση της προσπάθειας.
Η συμπλήρωση ενός έτους συνέπεσε και με την καταγραφή χιλίων επισκέψεων στο ιστολόγιο, αριθμός που εμένα προσωπικά με ικανοποιεί αν λάβω υπόψη μου τον χρόνο που διαθέτω για το ιστολόγιο και ένα διάστημα στο αυτό βρισκόταν σχεδόν σε αδράνεια.
Από εδώ και πέρα θα προσπαθήσω να συνεχίσω και να εντείνω την προσπάθειά μου αυτή και σας προσκαλώ να γίνεται αρωγοί, στέλνοντάς μου τα δικά σας ηλεκτρονικά μηνύματα για όσους δεν το κάνετε ήδη και συνεχίζοντας να στέλνετε όσοι στέλνατε έως σήμερα.
Οι καιροί είναι δύσκολοι και επικίνδυνοι, τα γεγονότα και οι εξελίξεις τρέχουν και χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια απ' όλους μας για να βάλουμε ένα λιθαράκι για την σωτηρία της δύσμοιρης πατρίδας μας...
Θα ήθελα να κλείσω με ένα απόσπασμα από το πρώτο άρθρο του ιστολογίου που αναφερόταν στους σκοπούς της δημιουργίας του. Καλή συνέχεια στον προσωπικό αλλά και ομαδικό αγώνα μας.
Όπως συνηθίζω να λέω σε συζητήσεις με φίλους, έχουμε τρεις επιλογές. Η πρώτη να αφομοιωθούμε από το "σύστημα αποδόμησης" και να γίνουμε συνοδοιπόροι των εκφραστών του. Η δεύτερη είναι να καθίσουμε ''στα αβγά μας", να μην αντιδρούμε σε τίποτε και να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ό,τι συμβαίνει. Η τρίτη, η δύσκολη, η στενή και ανηφορική οδός είναι η επιλογή του αγώνα και της αντίστασης. Εμείς διαλέγουμε αυτή! Οι μορφές του αγώνα ποικίλουν. Ο καθένας μπορεί να αγωνίζεται από το δικό του μετερίζι, είτε αυτό λέγεται εργασιακός χώρος, είτε οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον, είτε οπουδήποτε μπορεί να αγωνίζεται με οποιονδήποτε τρόπο...
Π.Κ.
Πάτρα, Ιανουάριος 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου